اطاله یا فرصت کافی برای دادرسی عادلانه

 یکی از کاستی هایی که تدوین مقررات و سامان دادن به امور دادرسی نتوانسته است آن را رفع کند، موضوع کُندی دادرسی و طولانی شدنِ به نتیجه رسیدن یک دعوا اعم از دعاوی حقوقی وکیفری خصوصاً دعاوی حقوقی و پرونده های مهم کیفری بوده است.

در این سال ها همواره مسئولان تشکیلات قضایی چه در نظام گذشته و چه در نظام فعلی درصدد چاره جویی برای این معضل بوده اند.

در این باره همواره از طریق تغییر مقررات برای تشکیلات و شیوه دادرسی، سرعت دادن به نتیجه گیری نهایی و خاتمه دادن پرونده ها را مدنظر داشته اند.

گاهی این تدبیرِ منجر به تغییر مقررات بر اساس نظر مسئول تشکیلات قضایی  و گاهی با نظر جمعی از صاحب نظران در دستگاه قضایی یا خارج از آن بوده است.

اما از این تغییرات نتیجه مطلوب مورد نظر حاصل نشده یا دستاورد این تغییرات بسیار ناچیز بوده است.

در دوران اخیر ظاهراً با توجه به سابقه عدم موفقیت تغییرات شیوه دادرسی و تشکیلات قضایی در گذشته، نظر مسئولان بر این قرار گرفته که با تسریع دادرسی به هر طریقی، پرونده ها تعیین تکلیف شود.

احتمالاً تصور مسئولان این بوده که عوارض سرعت در دادرسی به هر صورت کمتر از عوارض کندی دادرسی و معطل ماندن پرونده هاست.