مشهد در قطعه 27 بهشت زهرا(س) چه می کند؟

خاطرت جمع نیست، یک نفر باید تو را ببرد یک قطعه از بهشت.

دستت از زیارت ضریح و بارگاه امام رئوف کوتاه است.

اما ناگهان اتفاق عجیبی می افتد.

انگار که مشهد با پای خودش بلند شده، - گروه جامعه؛ نعیمه جاویدی: زندگی گاهی وقت ها آدم را له می کند.

مثلاً وقتی روز عزای امام رئوف باشد.

تو تهران باشی و مولایت مشهد.

دلت پر از غصه باشد و بخواهی نجوا کنی.

امان اما از فراق! دستت به جایی بند نیست.

سختی های زندگی جای خود، داغ شهادت امامی که از کودکی خودت را دلبسته اش دیده ای، هوایی ات می کند تا خودت را به یک قطعه بهشت در دسترس برسانی.

یکجا که دنج باشد و آرام.

خودت باشی، دلت و چشمانت.

امانتِ تَر چشمانت را بریزی روی سنگ مزارهایی که صاحبانش با تو یک وجه اشتراک دارند؛ مثل خودت حتی خیلی بیشتر، امام رضا را دوست دارند کجا بهتر از قطعه شهدای بهشت زهرا(س)؟! تا اینکه یک اتفاق خاص می افتد.

یک ماجرای جالب که حسابی غافلگیرت می کند.

غافلگیری به سبک شهید.

برنامه خاصی برای زیارت مزار شهید به خصوصی نداری.

فقط می خواهی یکجا روی زمین بنشینی و سفره دل باز کنی که یک ماجرای درست و حسابی، عجیب و قشنگ اتفاق می افتد.

از آن قصه های واقعی که پیشت خودت می گویی ای دل غافل مشهد که با پای خودش بلند شد، آمد تهران! اینجا یک شهی،د غافلگیری قشنگی برای زائران و فاتحه خوانان مزارش در سالروز