ماجرای دعوت نامه امام برای یک زائراولی

از گفت و شنود و راز و نیازش خبر ندارم، نمی دانم بین او و آقاجون چه گذشت؟ اما به گمانم کیانوش هم دلداده شد و گرفتار مهربانی حضرت، آخر از آن روز کیانوش، - خبرگزاری فارس -همدان، سولماز عنایتی: مدت ها بود سر بحث باز نشده بود و به فکر بچه ها منتفی می آمد تا دورهمی آن روز و قرار هر هفته برپا شده بود.

یکی یکی بچه ها با دوچرخه و کوله های ورزشی از راه رسیدند و هر کدام سر جایشان نشستند، داخل پایگاه هر یک از بچه ها جایی را قُرق کرده و به قول معروف به نام خود زده اند.

خوش و بش و حال و احوال پسرانه که حتما با حرکت های محکم دست و اصابت آن بر گُرده می گذشت ربع ساعتی از وقت مان را گرفت که امیرآقا گفت، بچه ها در این گعده بحث زیاد داریم، شوخی بماند بعداً.

خنده و ریسه و قاه قاه ما به ثانیه نرسیده تعطیل شد و به قول فرهاد پوزیشن معنوی گرفتیم و بی سر و صدا همان جاها خشک مان زد.

امیرآقا مسئول پایگاه و رفیقِ شفیق همه بچه ها گفت، طبق قرار و مدار قبلی اوایل هفته آینده اردوی مشهد اوکی شده است.

اتوبوس و اسکان و غذا هماهنگ شده و مانده تعداد که باید اعلام کنیم چند نفر از پایگاه ما راهی سفر مشهد مقدس می شوند.

هنوز فعل می شوند جمله اش کامل ادا نشده بود که پریدم توی حرف امیرآقا و گفتم چند نفر قراره بریم؟ امیرآقا گفت اگر امان می دادی ادامه صحبتم به همین چند نفر می رسید.