72 دیگ به نیت 72 نور

وقتی محرم می رسد، بوی امام حسین(ع) و یارانش می پیچد در کوچه پس کوچه های ایران؛ هر کسی در توان و وسع خود می خواهد برای ارباب نوکری کند.

- خبرگزاری فارس_تبریز؛ کتایون حمیدی: هر طرف را که نگاه می کنی خیمه عزا برپاست، کافی است دَرِ یکی شان را باز کنی و پرت شوی در قصه اش که نقش اولش ریحانه زهراست.

مثلا می خواهم روح تان را دقایقی از این روزهای عاشقی قرض بگیرم و با هم وارد دَرِ 72 شویم! دَرِ شماره 72 بو کن، می بینی از همان حوالی درِ ورودی اش شمیم عطر حسینی را می توان نفس کشید، سمفونی آرام این دَر، صدای هم زدن برنج در دیگ هاست.

می گویند در این خانه 72 شور افتاده است، آن هم برای 72 نور.

می گویند اینجا هر کدام از این 72 دیگ، 72 وصف برای خودش دارد؛ وصف آن 72 تن عاشق! همان 72 تَنی که ماندند با امام مان تا آخرین نفس، آن 72 تَنی که الکی ادعا نکردند، الکی پُر نبودند از وانمود.

از میان ردِ بخارهای 72 دیگ می توان آدم هایی در پیچ و خم کودکی و جوانی را دید که چگونه برای ارباب شان سنگ تمام می گذارند؛ در دل می گویم حسین ام تو را مگر چند بار به شهادت رسانده اند که عاشقانه ات در قلب محمد 11 ساله اینجا، محمدحسین 17 ساله، عباس و رضای بیست و اندی سال و مردهای پنجاه و چند سال هم جاری است؟ حسین(ع) جانم بگو چند پیامبر در تو سرشته اند که رسالت ات پیر و جوان سرش نمی شود؟ مچاله می شو�