کربلا در کربلا نماند چون...

حسین بن علی و اصحاب با بصیرت و وفادارش، ذره ای در انجام تکلیف الهی و تاریخی خود تردید نکردند و خداوند هم در تحقق وعده هایش مانند همیشه صادق بود، - فارس پلاس؛ مهدی فضائلی در یادداشتی نوشت: وقتی انسان با رویداد عظیم عاشورا مواجه می شود، شگفت زده و متحیر می گردد، تحیر از این جهت که نمی داند کجای این حماسه را مورد توجه قرار دهد و به کدام بعد این ماجرای بی نظیر بپردازد؛ از بس ابعاد متعدد و متنوع دارد و هر بعد آن، لایه ها و سطوح مختلف.

این واقعه شگفت آور را از بعد یک قیام و نهضت بزرگ می توان مورد توجه قرار داد تا از بعد سبک زندگی دینی؛ و از نهایت ایثار تا نهایت پیوند عاطفی؛ و از اوج شور تا قله های شعور و.

و در نقطه مقابلش، نهایت رذالت، پستی، دنیاطلبی، ددمنشی و .

لذا این قلم متحیر، هر عاشورا سرگردان است؛ چون از سویی نمی تواند آرام بگیرد و از سوی دیگر نمی داند درباره کدام بعد آن به حرکت درآید! بگذریم.

این بار به شجاعت اباعبدالله و یارانش اشاره می کنم.

شجاعت، نه از این باب که هر کدام چه رجزخوانی کردند و چطور جنگیدند و هر کدام چند نفر را به هلاکت رساندند، بلکه شجاعت از این منظر که این جمعیت قلیل، چگونه در برابر خیل دشمنان و مهم تر از آن، در فضایی که می توانست به واسطه سلطه یزید و تبلیغات سنگین اموی، این جنایت را یا به طور کامل به فراموش