نذر جامانده های طریق الحسین؛ برای زیر سَر زوار ارباب بی سَر

خبرگزاری فارس چهارمحال و بختیاری؛ عینک را روی چشمانش جا به جا کرد تا شاید آسان تر سوزن را نخ کند.

تند تند کوک می زد گاهی ناخواسته سوزن در انگشتش فرو می رفت و لب می گزید؛ همزمان با کوک زدن به بالشت ها ذکر می گفت.

دقایقی بود که آن جا نشسته بودم رقیه خانم مُدام کوک می زد.

نگاهم خیره مانده بود به در و دیوار آن مکان.

چشم دوخته بودم به زنانی که آن جا نشسته بودند و هرکدامشان مشغول کاری بودند، گاهی صدای ذکر گفتن هایشان بلندتر می شد و گاهی آهسته تر که فقط خودشان می شنیدند.

نزدیک رقیه خانم شدم خداقوت گفتم و لیوان آب خنکی دستش دادم آب را که نوشید سلام بر حسین داد و لبخند زیبایی بر صورتش نشست که مهربانی اش را چندبرابر می کند، خیره به چشمانش نگاه کردم زبانم را تَر کردم بدون هیچ بالا و پایین کردنی گفتم شما اینجا چیکار می کنید؟ اتاق مربعی شکل که دورتا دورش تعدادی زن نشسته بودند هیچ کدامشان بیکار نبودند چند نفرشان مثل رقیه خانم کوک می زدند برخی الیافی را از هم باز می کردند در آن گوشه اتاق دار قالی برپا بود و چند زن گره روی گره می زدند تا نقشه بالا برود، برخی در حال بسته بندی مواد خوراکی و گیاهی بودند.

اینجا کسی بیکار نیست همه برای کار آمده اند رقیه خانم که حواسش پی نگاه های پُرتعجب من بود، گفت: اینجا کسی بیکار نیست همه برای کمک کردن آمده اند بعض