در سوگ عزاداری محرم

سوگواری و عزاداری، از برنامه های آیینی است که در عزا و ماتم امامان معصوم(ع) به ویژه حضرت سیدالشهداء انجام می گیرد و نشان از رفتار و مراسم خاصی برای ابراز محبت و علاقه به اهل بیت(ع) دارد.

اشک و گریه همچون خنده و شادی از عوارض وجودی انسان است.

اندوهگین گشتن در هنگام از دست دادن محبوب و شاد گشتن در هنگامه خشنودیها برخاسته از فطرت انسانی است، این گونه رفتار از نظر دینی نیز قابل قبول و پذیرش است و پیامبر خدا(ص) و ائمه معصومین(ع) نیز حالاتی از غم و شادی داشته اند.

آنان نیز در سوگ عزیزان خود سوگوار بودند و گریه می کردند، چنانکه در شهادت حمزه سیدالشهداء، مرگ ابراهیم فرزند پیامبر و فاطمه بنت اسد مادر امیرالمومنین، این حالت برای پیامبر خدا(ص) بروز عینی داشت.

سوگواری محرم از آیین های خاص در میان شیعیان است که در سوگ شهیدان کربلا بروز و ظهور پیدا میکند، گرچه در میان برخی از مسلمانان و حتی سایر مذاهب و ادیان نیز نمونه هایی ظهور کرده و جلوه و عظمت حسینی، آنان را نیز وادار به واکنش کرده و به یاد سید و سالار شهیدان، مراسمهایی برگزار میکنند.

امام زین العالدین(ع)، حضرت زینب کبری(س) و بی بی أم البنین و رباب، از نخستین سوگواران حسینی محسوب میشوند.