تا وقتی صدای اذان از گلدسته می آید، ناامیدی گناه کبیره است

روایت شاهد عینی حادثه تروریستی حرم شاهچراغ(ع) را بخوانید.

-  به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از شیراز، تا خبر حادثه ی شاهچراغ را شنیدم، به دوست و خانواده پیام دادم: اگه کسی حرم رفته بهم خبر بده .

شماره تماس خانمی که دانشجوی پزشکی بود، بدستم رسید.

تماس گرفتم.

صمیمانه سلام و احوالپرسی کردیم.

برایم تعریف کرد که هر روز قبل از رفتن به بیمارستان زینبیه از چهار راه شازده قاسم، رو به حرم سلام می دهد.

آن روز، مثل روزهای دیگر، بعد از تمام شدن کارش در بیمارستان، به شاهچراغ می رود.

به شبستان برای نماز جماعت رفت.

موذن اذان می گفت، یکدفعه متوجه فرار زائران از قسمت ضریح به سمت درهای خروجی شبستان شد.

گفت: دو سه قدمی جلو رفتم و دوباره برگشتم.

کسی نگفت چه اتفاقی افتاده.

فقط گفتن فرار کنید.

دونفر رنگشون سفید شده بود و دستوپاشون می لرزید.

آرومشون کردم.

اون لحظه چیزی که برام جالب بود، موذن اذان رو ادامه داد.

سعی داشت بغضش را کنترل کند.

ادامه داد: رو به ضریح ایستادم و اشک ریختم.

به آقا سلام دادم.

اون لحظه به یاد شهدا افتادم که چقدر شجاع هستن؛ ولی من ترسیدم.

حادثه پارسال برام تداعی شد، همه چیو مرور و تصور کردم.

الان میدونم یه چادر خونی شد.

چندنفر زخمی و بدحال شدن.