رویای ناتمام ستاره شدن در مدارس فوتبال!

تا همین سی، چهل سال پیش، همان سال هایی که هنوز آپارتمان های بلند جای خانه های حیاط دار و دلباز را نگرفته بود، عصرهای روزهای تابستانی، کوچه پس کوچه های شهر پر می شد از صدای هیاهو و سر و صدای بچه هایی که در آن بازی می کردند.

- ایسنا/کرمانشاه تا همین سی، چهل سال پیش، همان سال هایی که هنوز آپارتمان های بلند جای خانه های حیاط دار و دلباز را نگرفته بود، عصرهای روزهای تابستانی، کوچه پس کوچه های شهر پر می شد از صدای هیاهو و سر و صدای بچه هایی که در آن بازی می کردند.

دخترها آرام در گوشه ای از کوچه می نشستند و عروسک بازی می کردند و پسرها هم به عشق ستاره های فوتبال آن زمان پا به توپ می شدند و تمام سعی شان را می کردند که هر طور شده حرکات آنها را تقلید کنند و برای لحظه ای هم که شده خودشان را جای آنها تصور کنند.

دو خشت آجری، دروازه ای بود که درست کرده بودند و آنقدر دنبال توپ پلاستیکی سرخابی سفید راه راه روی آسفالت داغ کوچه می دویدند تا خسته می شدند و نفس نفس زنان از پا می افتادند و گوشه ای می نشستند.

این حکایت آن روزهاست و امروز حکایت عصرهای تابستانی کودکان جور دیگری است.

دیگر خبری از آن هیاهوی داخل کوچه نیست، مدارس فوتبال یکی یکی سبز شدند و هیاهوی کوچه ها را به دل خود کشاندند، آسفالت سفت و گرم کوچه ها جای خود را به زمین های چمن داده و توپ های واق