اشعه ماورای بنفش چه زمانی خطرناک است؟/ اثرات زیست محیطی UV

اشعه ماورای بنفش از جمله پرتوهای الکترومغناطیس است که اثرات زیست محیطی متعددی دارد همچنین خطر تماس با آن از بسیار کم تا خیلی زیاد تقسیم بندی می شود.

- اشعه ماورای بنفش از جمله پرتوهای الکترومغناطیس است که اثرات زیست محیطی متعددی دارد همچنین خطر تماس با آن از بسیار کم تا خیلی زیاد تقسیم بندی می شود.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا بر اساس اطلاعات سازمان حفاظت محیط زیست اشعه ماورای بنفش (UV) در سال 1807 میلادی کشف و در سال 1879 به کمک دستگاه های نورسنجی مشخص شد که اشعه های نور خورشید با طول موج کمتر از 300 نانومتر به زمین نمی رسند و لایه ازن آن ها را جذب می کند.

در اواخر دهه 1950 میلادی دکتر دونالد رابستون با استفاده از فسفر میزان اشعه ماورای بنفش (UV) را روی موجودات زنده به صورت علائم الکتریکی نشان داد.

شناسایی اشعه ماورای بنفش از اهمیت ویژه ای برخوردار است چرا که این اشعه اثرات مضری بر سلامت موجودات زنده وارد می کند.

برای اولین بار کاهش چشمگیر ازن در اواسط دهه 1980 بر فراز قطب جنوب مشاهده شد.

از آن زمان دانشمندان کاهش های فصلی بارزی از لایه ازن را در قطب جنوب و به میزان کمتر در عرض های جغرافیایی متوسط از قبیل آمریکای شمالی تایید کرده اند.

تخریب لایه ازن موجب تشدید نگرانی ها در خصوص سلامت و اثرات محیط زیستی ناشی از افزایش اشعه UV شده است.