سایه روشن پذیرش آتش بس میان ایران و عراق

با ناکامی ارتش بعثی در حمله مجدد به ایران و با شکست منافقین در عملیات مرصاد و همچنین با تلاش های دبیر کل سازمان ملل، دولت عراق مجبور شد حدود یک ماه پس از پذیرش قطعنامه، - آتش بس را در روز 29 مرداد 1367 بپذیرد.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، پس از برگزاری آتش بس بین دو کشور، سازمان ملل پیشنهاد کرد که ایران و عراق رو به روی هم بنشینند و مذاکره کنند.

در چنین شرایطی عراق اصرار به مذاکره مستقیم داشت؛ ولی ایران حاضر به مذاکره مستقیم و دوجانبه نبود.

با گذشت پنج روز از برقراری آتش بس، اولین دور مذاکره ایران و عراق در ژنو، روز پنج شنبه (سوم شهریور 1367) به منظور اجرای قطعنامه 598 با حضور نمایندگان سازمان ملل آغاز شد.

خاویر پرز دکوییار دبیرکل سازمان ملل با پنج تن از دستیارانش و وزرای خارجه ایران و عراق به همراه دستیاران خود در پشت یک میز مثلثی شکل نشستند و هیئت های ایرانی و عراقی بدون اظهار سلام به یکدیگر، مذاکره خود را آغاز کردند.

نوع برخورد عراق با مذاکرات، حاکی از عدم علاقه آن کشور به اجرای همه بندهای قطعنامه 598 بود.

در نهایت این مذاکرات پس از دو هفته و با ادعای صدام مبنی بر حاکمیت بر اروند و بی اعتباری معاهده الجزایر به بن بست رسید.

در این مذاکرات که 6 ساعت به طول انجامید، هریک از طرف های ایرانی و عراقی به هیئت سازمان ملل نگاه می کردند و حرف خود را می زدند