روایت 160 سال سوگ حسینی از دستگاه ناصری تا خانه همایونی

اینجا دوش به دوش زنان شهر، دلتان زار باشد و آشوب، غصهِ جگرسوز را سَر بکشید، به قرص خورشید تلنگر بزنید؛ زخم، زخم ها را بپایید و زمزمه وداع را بشنوید درست پهلو به پهلوی 72 تن و خیمه و فرات.

- خبرگزاری فارس-همدان، سولماز عنایتی: گرماگرم تابستان و آتش سوزانِ آفتاب عالم تاب را لحظه ای بی خیال شوید و دل به نسیم صبحگاهی بدهید و در حیاط فراخ روی لچک ترنج های لاکی، زیر سایه پهن برگ های انجیلی بهم چسبیده اشک شوید و روضه دست های جامانده را گوش دهید.

لحظه ای زمین و زمان را رها کنید و دل بسپارید به اوج و فرود روضه خوان و حماسه 61 هجری، چشم از لچک ترنج های لاکی هم بگیرید و خیره شوید به دشت نینوا، به له له علی اصغر و جگر سوخته رباب.

سایه برگ انجیلی های بهم چسبیده را ول کنید و مات روایت گوشه چادر زینب(س) باشید.

اصلا زیر سقف آسمانِ به نسیم نشسته و عطر نافذ چای دارچین را بی خیال شوید و همه حواستان به روضه خوان و مادر زینب(س) باشد، رو بگیرید و خون ببارید و ظهر، صلاه ظهر را یک نفس در یادتان جا دهید.

دلتان زار باشد و آشوب، غصهِ جگرسوز را سَر بکشید، به قرص خورشید تلنگر بزنید؛ زخم، زخم ها را بپایید و زمزمه وداع را بشنوید درست پهلو به پهلوی 72 تن و خیمه و فرات.