وقتی یک روحانی از دختر بی حجاب برای همکاری دعوت کرد

لباس من، شلوار و تی شرت بود و بی حجاب بودم.

با غرور گفتم من همینم، نمی خواهم دروغ بگویم.

اگر می خواهد در دفترش قبولم کند، باید با همین پوشش قبول کند.

- تا این را شنید، گفت یک لحظه صبر کنید.

بعد به اتاق امام صدر رفت.

من هم بیرون منتظر ماندم.

با خودم فکر می کردم ممکن است قبولم نکند.

یک دفعه دیدم امام خودشان آمدند.

خیلی برای من عجیب بود که دیدم خودشان بیرون آمدند و مدام تکرار می کردند: اهلاً وسهلاً.

اهلاً وسهلاً.

.

مرا به داخل دفتر دعوت کردند .

خدا می داند داشتم از خجالت می مُردم.

می خواستم زمین من را ببلعد که چرا با این قیافه آمده ام.

اما ایشان برخوردشان کاملاً موقر و صمیمانه بود.

  به هرحال فکر می کنم نزدیک یک ساعت نزد آقای صدر بودم و برایم جالب بود که ایشان پشت میز ننشستند.

از قلم من خیلی تعریف کردند.

گفتند من مقالات شما را خوانده ام.

چه قدر زیباست، من افتخار می کنم که شیعه چنین کسانی دارد.

اینکه چقدر خوب درباره ولایت و امام حسین (ع) نوشته اید.

ما به شما احتیاج داریم.

ما با شما قرارداد می بندیم.

  از این حرف ناراحت شدم.

گفتم: من برای پول کار نمی کنم، من کسی نیستم که یکی پول بدهد تا برایش بنویسم.

ایشان خیلی بزرگوارانه، معذرت خواست.