بانوان و شور مضاعف دف نوازی

موسیقی ایرانی دارای هویت ویژه ای است و در این میان، سازهای کوبه ای ازجمله دف نیز جایگاهی استوار و روشن دارند، اما یکی از نکات شایان توجه در مورد دف و دف نوازان این است که گرایش بانوان به این ساز نسبت به آقایان بسیار بیشتر است.

- ایسنا/اصفهان موسیقی ایرانی دارای هویت ویژه ای است و در این میان، سازهای کوبه ای ازجمله دف نیز جایگاهی استوار و روشن دارند، اما یکی از نکات شایان توجه در مورد دف و دف نوازان این است که گرایش بانوان به این ساز نسبت به آقایان بسیار بیشتر است.

در نگاه کلی دف دارای ساختاری نسبتاً ساده است، سازی با یک حلقه چوبی که پوست نازکی از جنس پلاستیک، چرم یا پوست حیوانات بر این حلقه چوبی کشیده شده، حلقه های فلزی به آن آویخته است و آن را با انگشتان کف دست می نوازند.

اما این ساز از قدمتی طولانی نیز برخوردار است و در میان ایرانیان طرفداران بسیاری دارد.

اگرچه زادگاه دف، استان کردستان و شهر سنندج است ، اما وقتی به سیر فرهنگی و اجتماعی دف به عنوان یکی از قدیمی ترین سازهای کوبه ای توجه کنیم به این نتیجه می رسیم که این ساز با صدای گیرایش هیچ گاه متعلق به فرهنگ یا مکان خاصی نبوده و ردپای پیدایش و ساخت اولیه آن را نمی توان به هیچ قوم یا ملیتی نسبت داد.