سقایی با شربت آبلیمو در جبهه های جنگ

چشم رزمندگانی که مدتی ست غذای درست و حسابی نخورده اند برق می زند.

به سمت برادر نصرالله هجوم می برند و بوسه بارانش می کنند: «برادر نصرالله! ابوالفضل نگهدارت که سقایی رو تا مرحلهٔ رسوندن کنسرو و کمپوت ادامه دادی!».

- اینجا جبهه های غرب ایران، سال 61 شمسی.

از سومار تا گیلان غرب، از کِرِند غرب تا سرپل ذهاب.

و.

مهران.

جایی که قرار است مرد چند صباح دیگر مثل اربابش، عباس، جانبازی کند و سی سال بعد هم به او ملحق شود.

مسئول تدارکات جبهه های جنگ است.

مایحتاج رزمندگان را از پشتیبانی تحویل می گیرد و از جاده های ناهموار و خطرناک، از میان بمباران و تلهٔ گروهک ها به مقصد می رساند.

اگر احساس کند مسئولان پشتیبانی کم کاری می کنند، کمپوت و کنسرو و میوه را از زیر سنگ به چنگ می آورد و می رساند به دست رزمندگان.

قبل از اینکه راه بیفتد، در کلمن آبش یک شیشه آبلیمو و مقداری شکر و یخ می ریزد.

تا از جاده های خاکی به قرارگاه برسد، یک کلمن شربت آبلیموی تگری برای رزمندگان تشنه لب مهیا شده! از دور که تویوتای خاکی اش را می بینند، فریاد می زنند: برادر نصرالله اومد! بچه ها، بدوید! برادر تدارکاته! .

هجوم می برند به کلمن همیشه پر از شربت آبلیمویش.