«شکارچیان ماه» نوشته محمدرضا بایرامی را بخوانیم یا نه؟

«شکارچیان ماه» روایت پسری اصالتاً تاکستانی است که شب ها همراه پدرش در کنار استخر پرورش ماهی به قورباغه هاتیر می اندازد و همین کار دستش می دهد تا در جبهه سیمینوف روسی به دست بگیرد.

- خبرگزاری فارس ـ گروه کتاب و ادبیات ـ محمدرضا اسماعیلی: شکارچیان ماه روایت پسری به نام صابر سلوکی در محله نازی آباد تهران است که در سال های ابتدایی جنگ پشت کنکوری است.

صابر اصالتاً اهل شهرستان تاکستان از توابع استان قزوین است.

داستان از شهادت یوسف دوست صمیمی صابر آغاز می شود.

این آغاز شروعی است برای جبهه رفتن صابر، صابری که در تاکستان شب ها با پدرش برای کشتن قورباغه ها به کنار استخر پرورش ماهی شان می رفت تا در تاریکی تیر بیندازد و قورباغه ها را از بین ببرد.

البته این تیر در تاریکی انداختن ها کار دستش می دهد تا اینکه در جبهه سیمینوف روسی به دست می گیرد و به شناسایی ها می رود و البته گاهی هم به شکار ستون پنجمی ها.

در این بین هم پروانه دختر عمویش که بنا بود باهم ازدواج کنند و نشد و همین امر موجب سرد شدن روابط خانوادگی 2 برادر شده و پاریز هم که از اعضای مجاهدین خلق است و چهره ای پسرانه برای خودش ساخته است به داستان اضافه می شوند و در پایان هم با جنازه ای خوشبو در مناطق جنگی جنوب در کنار هور که نگهبانش است روبه رو می شود جنازه ای که نمی شناسد اما.