تک تیراندازی که بعد از شهادت چشم باز کرد

خبرگزاری فارس-همدان، سولماز عنایتی: حلال و حرام، همان میراث پاک پدر در چهره اش نشسته بود؛ از صد فرسخی هم که به پستش می خوردی درمی یافتی که اهل حلال است و دور از حرام.

نشست و برخاست، خورد و خوراک و آمد و شدش همه عجین با حلال بود، سخت هم کار می کرد از همان روزهای نوجوانی ولی کار با حساب دقیقه و ثانیه، کمک خرج خانه بود و با مناسبات دنیوی میانه ای نداشت انگار بیشتر از سن و سالش می فهمید و می دانست.

حلال و حرامش مختص رزق نبود گاهی درگیر حلال و حرام آهنگ های موبایل می شد و در پی کشفش سوال پشت سوال می کرد، مطالعه که هیچ، از کتب مذهبی تا مفاهیم دینی را می خواند و شوق یادگیری در چشمانش سوسو می زد.

کار و بار روزگارش توفیر داشت، یک دل نه! صد دل در گرو گفته های خدا گذاشته بود از ریزترین جزییات تا بزرگترین کلیات انگار بنا کرده بود بنده خاص خدا باشد و یکه تاز.

از نماز اول وقت بگیر تا شرکت در مراسم اعتکاف، از مأخوذ به حیایی تا تهذیب نفس، ید طولایی داشت برای خوب دیدن و خوب بودن و بهتر شدن.

اسماعیل را می گویم همان جوانی که سید نورانی در عالم خواب نوید آمدنش را به مادرش می دهد و نامش را سفارش می کند، سیدی که او را امانت می داند.

اسماعیل روز عید قربان سال 65 متولد می شود با نامی که یک سال قبل در گوش مادرش زمزمه شد، اسماعیل از همان اولِ اول عالمش عالم دیگ�