بویی ناآشنایی که نفس سردشت را به شماره انداخت

30 دقیقه یکشنبه هفتم تیر 1366 از حرکت ایستاد، دود مثل چادری سفید بر روی لاله های شهر پهن شد و داغی به وسعت تاریخ بر دلها باقی گذاشت.

- ایسنا/آذربایجان غربی ساعت حوالی 16:30 دقیقه یکشنبه هفتم تیر 1366 از حرکت ایستاد، دود مثل چادری سفید بر روی لاله های شهر پهن شد و داغی به وسعت تاریخ بر دلها باقی گذاشت.

خانه ما، در نزدیک میدان سرچشمه قرار داشت.

زمانی که برای انجام کار از منزل بیرون آمدم، حدود 200 متر از منزل دور شده بودم.

همان لحظه، بمباران شروع شد.

من به عینه یکی از بمب ها را دیدم که در 10 متری منزل ما، منفجر شد.

دود غلیظ سفید رنگی محوطه را پوشاند.

به سختی میشد مسیر را تشخیص داد.

همان لحظه از ترس اینکه برای مادر و برادرم اتفاقی افتاده باشد، سراسیمه به سمت منزل حرکت کردم که همان جا بوی سیر گندیده به مشامم خورد و متوجه شدم بمب شیمیایی است.

این متن چکیده ای از خاطرات جانباز شیمیایی در کتاب بویی ناآشنا است در وصف روز تلخ واقعه سردشت.

آری نامش سردشت است، یک شهر کوچک کردنشین در جنوب غربی آذربایجان غربی که در نزدیکی مرز عراق قرار دارد.

سردشت سومین شهر قربانی جهان بر اثر استفاده از جنگ افزارهای شیمیایی پس از شهرهای هیروشیما و ناگارزاکی است.

شهری که راه تنفس مردمانش را با اصابت چندین بمب شیمیایی حاوی گاز خردل در شهر و باغات اطراف شهرستان بستند؛ س