چه شد که امام خمینی(ره) با پذیرش قطعنامه 598 موافقت کردند؟

اواخر تیرماه 1367 خبر پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل متحد از سوی جمهوری اسلامی ایران در رابطه با پایان یافتن جنگ ایران و رژیم بعث، در رسانه های خبری موج جدیدی ایجاد کرد و این خبر به سرعت همه جای جهان را درنوردید.

- فارس پلاس؛ دیگر رسانه ها - مرکز اسناد انقلاب اسلامی نوشت: روز 29 تیرماه پیام مهم امام خمینی(ره) درباره قطعنامه در رسانه ها منتشر شد و ابعاد تازه ای را نمایان کرد.

  آن چه از مجموعه بیانات امام خمینی(ره) و نیز عمل ایشان در جریان پذیرش قطعنامه 598 برمی آید نشان دهنده تأثیر دو قاعده فقهی سیاسی مصلحت و مشورت است.

با عنایت به این دو قاعده مشخص می شود امام خمینی در پذیرش قطعنامه 598، از رویکرد فقه سیاسی بهره برده است.

تجلی قاعده مصلحت امام خمینی که هرگونه سازش با کفر را غیر ممکن می ­دانستند و براساس آن در طول جنگ از پذیرش صلح غیر عادلانه با رژیم بعث عراق خودداری می­کردند، در روزهای پایانی جنگ، مصلحت نظام اسلامی را در پذیرش قطعنامه دانسته و با آن موافقت نمودند.

از این رو، در تصمیم گیری با شاخص بسیار مهمی به نام مصلحت ، اهم، یعنی پذیرش قطعنامه را بر مهم، یعنی رای شخصی، ترجیح دادند.

لذا، اگر چه چنین تصمیمی را به نوشیدن جام زهر تشبیه نمودند اما آن را رضا حق تعالی و به مصلحت اسلام و انقلاب و کشور احاله دادند.