فراموش شدگان امروز؛ قصه میرپنج و اوستا

هر خانه در این کره خاکی یک داستان برای شنیدن و گفتن دارد و ما هم امروز در یکی از این خانه ها را زدیم تا روایت کنیم، داستان اش را از زبان اهالی اش.

- خبرگزاری فارس_ تبریز؛ کتایون حمیدی: گفت زمان همیشه هم همه چیز را درست نمی کند، بعضی وقت ها خراب کننده هم است ! سرم را به طرف صدا چرخاندم؛ پیرمردی با دست و پاهای استخوانی که ردِ پیری با خون مردگی های لکه ای روی دست و پاهایش نقش بسته و در گوشه ای از تخت اش نشسته بود.

چطور حاج آقا؟ با دست اشاره کرد تا نزدیکتر بروم! چطور ندارد دختر جان؛ به ریخت و قیافه من نگاه کن، قدیم ها یک برو بیایی داشتم برای خودم! ولی زمان گذشت و گذشت و لامصب هر روز یک خط روی جسم و جانم انداخت و شدم همین کسی که الان هستم .

   یک روز در خانه سالمندان شهر آذرشهر اولین روایت: میرپنج دیروز نشستم کنارش و پیرمرد از آن روزها برایم گفت؛ از روزی که لباس ارتش را بر تن کرد، از روزی که درجه میر پنج را که به هر کسی نمی دادند، را از دست پهلوی گرفت؛ از ازدواجش، از به دنیا آمدن پسرش آرش! از شعارهایی که برای انقلاب خمینی(ره) سر داده بود؛ از دیدارش با رهبری.

از فوت یارش و از مهاجرت تک پسرش.

میر پنج قصه مان چند سالی است که راهی خانه سالمندان شهرستان آذرشهر شده است؛ پیرمردی که از گذر زمان می گفت که چطور از کودک، پیر ساخت .