«غَسان»، مردی که کابوس موساد بود

کابوس موساد بود.

«غسان» را می گویم.

هر کجای دنیا که می رفت نقشه ی خون آلود فلسطین را مثل بادبادکِ یک پسربچه ی سربه هوا، دنبال خودش می کشید.

انگار که تکه به تکه ی خاک وطن و خون برادران و خواهرانش را به کلماتش سنجاق کرده بود.

- خبرگزاری فارس؛ حنان سالمی: کابوس موساد بود.

غسان را می گویم.

هر کجای دنیا که می رفت نقشه ی خون آلود فلسطین را مثل بادبادکِ یک پسربچه ی سربه هوا، دنبال خودش می کشید.

انگار که تکه به تکه ی خاک وطن و خون برادران و خواهرانش را به کلماتش سنجاق کرده بود.

او حرف می زد و می نوشت اما گلوله ی کلماتش، زجه های شاخه های گرم زیتونی بود که سینه ی سرد صهیون را دریده بود.

عاصی شان کرد.

نمی دانستند چطور دست به سرش کنند وقتی دست از سرشان برنمی داشت.

آن ها می خواستند بی سر و صدا فلسطین را ببلعند و او با قیل و قالِ قلم، تکه پاره های وطنش را از میان دندان هایشان بیرون می کشید و زخم هایش را رو به آسمان می گرفت تا خدا ببیند.

اما بالاخره روز موعود رسید و غسان به خاک و خون کشیده شد.

و درست از همانجا بود که بی مهابا در تمام باغ های استعمارزده ی جهان، ریشه زد؛ از هشتم ژوییه ی 1972، در بیروت! پسر همان پدر اسم کاملش غسان فیض کنفانی بود.

به همان عادت مرسوم عرب ها که نام پدر باید به همراه نام فرزند بیاید.