کرونا به من آموخت زندگی چه معنایی دارد

این روزها از هر دعوتی استقبال نمی کنم.

سعی می کنم آرام تر باشم و بیشتر در خانه بمانم.

سعی می کنم از دنیای درونی ام محافظت کنم.

راستش شاکرم و می دانم که هر رخدادی در این مسیر می تواند اعجاب آور باشد.

- با عزمی راسخ تر از همیشه می نویسم و می دانم که زیستن نهایتی ندارد.

  عصر ایران؛ لیلا احمدی (مترجم):  واشنگتن پست/ دربار ه این نوشتار:  همه ما دو سه سالی را صرف ساختن جهانِ قرنطینه، دنیای درونی و خصوصیِ هراسان از کووید کردیم.

اکنون با بازگشاییِ دنیای بیرونی از نویسندگان مطرح علمی، ادبی، هنرمندان و مقاله نویسان خواسته ایم تا درباره این واقعه همه گیر بنویسند و بگویند که به نظرشان پس از مدت ها قرنطینه، درخودفرورفتگی و هراس از مرگ، بیرون رفتن و عادی شدن چگونه است و این همه گیری چه تأثیری بر نگاهشان به زندگی داشته.

➖➖➖➖➖➖➖➖➖   باورش سخت است که این روزها فرودگاه های ما تااین حد شلوغ و پررفت و آمدند.

وقتی در آوریل2020 ، سه پرواز رزرو کردم تا خودم را به مادر بیمارم برسانم، همه ترمینال ها مثل شهر ارواح، سوت و کور بودند.

در تأسیسات درندشتِ اوساکا (شهری در هونشوی ژاپن) تقریباً هیچ کس نبود، به جز گروهی از افسران امنیتی که درگوشه ای غوغا به راه انداخته بودند.