ماجرای عنایت امیرالمؤمنین(ع) به علامه امینی

به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از تبریز، شیخ عبدالحسین امینی مشهور به علامه امینی در سال 1320 هجری قمری در تبریز در خانواده ای اهل علم، تقوی و فضیلت دیده به جهان گشود.

پدرش حاج میرزا احمد امینی از بزرگان و عالمان برجسته تبریز بود که به پرهیزگاری، علم کثیر، اخلاق حسنه و بسیاری از صفات پسندیده دیگر معروف بود.

جد بزرگ او نیز مشهور به امین الشرع، مردی بود عاشق و شیفته اهل بیت علیهم السلام.

علامه امینی در چنین خاندانی شروع به رشد کرد و در صدد فراگیری علوم و احادیث اهل بیت علیهم السلام بر آمد، از این رو مقدمات علوم را در شهر تبریز فرا گرفت و در محضر اساتیدی همچون سید محمد مولانا، صاحب کتاب مصباح المساکین، سید مرتضی خسرو شاهی و شیخ حسین، صاحب کتاب هدیه الانام تلمذ کرد.

در همین دوره بود که الفیه ابن مالک؛ هزار بیت در باره صرف و نحو ادبیات عرب به زبان عربی را حفظ کرد، اما آنچه بیشتر ذوق ادیبانه و شور عاشقانه او را اقناع می کرد، حفظ اشعار گوناگون درباره امام علی (ع) بود.

عشق به خاندان عصمت و طهارت او را بر آن داشت تا به نجف اشرف سفر کند.

شیخ عبدالحسین در سال 1335 تالیف اثر گرانبهای شهداء الفضیله را آغاز کرد و توانست با انجام کاری ابتکاری، از میان کتاب های قدیمی که در معرض نابودی و فراموشی بودند، مطالبی درباره علمای متقدم و متاخری که در راه حق به �