بفرمایید «زندگی»

آنتن گوشی ام پرید، چه بهتر! هیچ دلم نمی خواست کسی مرا از این رویای شیرین سکرآور، بیدار کند.

بهتر که یادم برود کی ام؟ از کجا آمده ام؟ اسمم چیست؟ - خبرگزاری فارس چهارمحال و بختیاری، آرزو علیدوستی گاهی رنج های روزمره فراری ات می دهند و دوست داری بزنی به دل جاده، گاهی دلت می خواهد بروی و زندگی را جور دیگری ببینی و جای دیگری نفس بکشی، انگشتم روی نقشه استانی به مقصدی رویایی اشاره می کرد، پس زدم به راه! هرچه به خانمیرزا نزدیک تر می شدیم، هوا گرم تر می شد! از شهرکرد تا تابلوی به خانمیرزا خوش آمدید همه چیز رنگ و بوی شهر داشت اما بعد از گذشتن از چند روستای کوچک، از جاده آسفالت، خارج و وارد مسیر باریکی شدیم که به تپه هایی در دوردست منتهی می شد.

مسیر تا مقصد قشنگ مان، آن قدر سنگ لاخ و پرپیچ و خم بود که مجبور شدیم بقیه راه را با یک جیپ تازه نفس ادامه دهیم.

خورشید تیرماهی تمام و کمال می تابید و مدام وادارمان می کرد عرق روی پیشانی را پاک کنیم.

دست اندازها و پیچ و تابِ راه، آن قدر زیاد بودند که چند بار احساس کردم ماشین دارد چپ می کند.

جیپ، هر چند دقیقه یک بار متوقف می شد و راننده را در آن گرما، مجبور می کرد پیاده شود و کاپوت را بالا بزند و دوباره.