چرا احمدرضا احمدی سال های آخر عمرش به دنیای رنگ پناه برد؟

احمدرضا احمدی، مرد بزرگ دنیای نویسندگی و شعر با قلبی شیشه ای در سال های آخر به دنیای رنگ پناه آورده بود.

با قلمو تصاویری محو و بارانی را نقاشی می کرد و هر بار خود را دوباره به یاد می آورد.

- احمدرضا احمدی، مرد بزرگ دنیای نویسندگی و شعر با قلبی شیشه ای در سال های آخر به دنیای رنگ پناه آورده بود.

با قلمو تصاویری محو و بارانی را نقاشی می کرد و هر بار خود را دوباره به یاد می آورد.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، احمدرضا احمدی نخستین نمایشگاه نقاشی خود را با عنوان هزار اقاقیا در چشمان تو هیچ بود پنج سال قبل برگزار کرد که در آن برای اولین بار تصاویری از انهدام روحی اش را به تصویر کشید.

او گفته بود خلق و سپس نمایش این آثار آبرنگی که شاید با انتقاداتی هم روبه رو شد، نه از تفنن بوده و نه از سر دل خوشی! بلکه در روزهای انهدام روحی او خلق شده بود.

سقف آسمانش پایین آمده بود و نفسش به تنگی می رفت؛ همین راه او را به سمت آتلیه دوستش که مملو از نشاط جوانی بود باز کرد.

احمدی جان دوباره گرفت و خودش را دوباره به یاد آورد.

کشیدن آبرنگ ها، نه از تفنن بود و نه از دل خوشی بود.

آن ها در روزهای انهدام کامل روحی که مرا تسخیر کرده بود انجام شد.

روزهای افسردگی که مدام زمین از زیر پاهایم می گریخت و سقف آسمان آنقدر پایین آمده بود که مرا به خفه گی می برد.