بهشتی آنطور که بود نه آنطور که می خواهیم باشد!

شش روز از عزل بنی صدر می گذشت که بمب گذاری در مقر حزب جمهوری اسلامی خود بمب خبری شد.

دکتر بهشتی به همراه 72 تن از مسئولان بلند پایه نظام جمهوری اسلامی به شهادت رسیده بودند.

- دشمنان تیرشان محکم به هدف اصابت کرده بود.

یک کشور عزادار شد.

عزادار مردی که مظلوم زیست و مظلوم رفت.

جماران- منصوره جاسبی: انگار گِل بعضی از آدم ها را جور دیگری سرشته اند، همیشه یک سر و گردن از بقیه بالاترند.

از همان ابتدا که قدم به این عالم خاکی می گذارند چه در کودکانگی هایشان و چه بعدها که بزرگتر می شوند مدام منشأ اثرند.

سید محمد حسینی بهشتی از همان دسته افراد است.

همان شخصیت برجسته ای که هم درد دین دارد و هم درد جامعه.

هم فعالیت سیاسی می کند و هم فعالیت اجتماعی.

مدرسه تاسیس می کند تا پیوندی برقرار کند میان دین و دانش و در گروه های سیاسی عضو می شود تا بهبودی باشد بر حالِ خرابِ کشورش.

بعدها اما خودش می شود از ارکان یک نظام جدید دینی به نام جمهوری اسلامی و می کوشد تا شالوده و پایه های نظام را خوب پی ریزی کند.

او به زبان های زنده دنیا تسلط پیدا می کند تا بتواند مبلغ اسلامی باشد که محمدبن عبدالله صلی الله علیه و آله و سلم در عصر جاهلیت آن را بنا نهاد و حالا او بعد از 1400 سال از گذشت آن سال ها، سنگینی تکلیف را بر شانه های خود احساس می کند.