اشک ها و لبخندهای یک جانباز شیمیایی و قطع عضو

به گزارش خبرگزاری فارس از جیرفت - ولی الله مرتضوی؛ در این روزهایی که عده ای از جوانان و نوجوانان با فراگیر شدن شبکه های اجتماعی و عدم تبیین روزهای جنگ و جهاد برای نسل های بعد از جنگ راه را گم کرده و دچار کم هویتی شده اند، شاید بتوان جانبازان هشت سال دفاع مقدس را به چراغ راه تشبیه کرد که امروز در کنار همه ما حضور داشته و کلمات ایثار، شرف و شهادت را برای ما معنا می کنند و ما اکثر اوقات از کنار آنها گذشته و با کنایه هایی مانند سهمیه دارها و .

بدرقه شان می کنیم.

قدر این کهنه سواران را بدانیم  افسوس که در کنار چنین کهنه سوارانی زندگی کرده و قدرنعمت نمی دانیم.

به عنوان یک خبرنگار مصاحبه های زیادی با افراد مختلف انجام داده ام، اما این بار روبه روی کسی برای مصاحبه نشسته بودم که بسیار ساده و بی تکلف بود، از جنس مردان دهه شصت و سال های جنگ و خون با همان سادگی و صمیمیت.

در بدو ورود به منزل این جانباز، سادگی و بی آلایشی موج می زد.

 جعبه های قرص و پایی که در کنار میز تلویزیون تکیه داده شده بود، نگاهم را به خود جلب کرد .

با لبخندی ساده و مهربان می گوید: بگذار به رسم جبهه خودم را معرفی کنم؛ بنده حشمت کوهستانی بحرآسمان، جمعی لشکر پیروز ثارالله، اعزامی از شهرستان جیرفت، جانباز قطع عضو و شیمیایی جنگ تحمیلی هستم.