تجزیه یا نسل کشی؛ کدام یک به دموکراسی می انجامد؟

در یک کشور چندقومی، افراد یک قوم خاص معمولا در یک منطقه جغرافیاییِ پیوسته و خاص مستقر نیستند.

اختلاط معمول گروه های قومی سبب می شود که تقسیم یک جامعه چندقومی به کشورهای تک قومی تقریبا نشدنی باشد.

- یعنی نمی توان چند کشور همگن از دل یک کشور چندقومی بیرون آورد.

  عصر ایران؛ جمشید گیل - در یادداشت آیا دموکراسی چندقومی ممکن است ؟ نوشتیم که جان استوارت میل، فیلسوف سیاسی لیبرال، معتقد بود دموکراسی در جوامع چند قومی ناممکن است.

البته با این توضیح که اقوام موجود در یک کشور، نتوانسته باشند از ناسیونالیسم قومی به ناسیونالیسم مدنی گذر کنند.

  ابتلا به ناسونالیسم قومی، موجب غیرستیزی یا دست کم احساس منفی نسبت به سایر اقوام است و اجازه نمی دهد اقوام گوناگون بدل به یک ملت شوند.

  در بین شمار قابل توجهی از دانشمندان علوم اجتماعی که با رای جان استوارت میل موافق اند، برخی گفته اند جامعه چندقومی فقط در صورتی به نظام سیاسی دموکراتیک می رسد که تفاوت های قومی اش حذف شود.

  صاحب نظران سیاسی گفته اند چنین کاری را منطقا به چهار روش می توان انجام داد: کشتار، اخراج، تجزیه، جذب.

از این چهار روش، کشتار و اخراج و تجزیه مسبوق به سابقه اند.