ایست! اینجا پاتوق آدم های مَشتی و خوبای روزگاره

جانبازان قطع نخاعی خیلی لوطی و با معرفتن، اگر جانباز نشده بودن و الان توی اجتماع بودن، هزار تا کار می تونستن انجام بدن و از این آدم های بامرام بازار می شدن، - خبرگزاری فارس – کرمان؛ مهسا حقانیت: آخرین بار حدود چهار ماه قبل برای روز پدر به آسایشگاه جانبازان قطع نخاعی کرمان رفتم، بعد از آن روز بارها تصمیم گرفتم دوباره به آسایشگاه بروم و با جانبازان دیدار تازه ای داشته باشم.

چند روز قبل وقتی متوجه شدم، آقای دکتر برهانی نژاد جانباز قطع نخاعی که به عنوان جوان ترین پدر آسایشگاه با او مصاحبه کردم، پایش شکسته و جراحی انجام داده است، عزمم را برای رفتن به آسایشگاه جزم کردم تا هم از آقای برهانی نژاد عیادت کنم و هم اینکه باز هم پای صحبت های جانبازان و یا کارکنان آسایشگاه بنشینم.

دلم برای تیمسار کاشانی کهنسال ترین پدر آسایشگاه هم حسابی تنگ شده بود.

چند گزینه را برای اینکه دست خالی به عیادت دکتر برهانی نژاد نروم، توی ذهنم مرور کردم، مثلا شیرینی، گُل و یا کمپوت بخرم، اما در نهایت تصمیم گرفتم، یک کیک خونگی درست کنم و با چند شاخه گل رُز به آسایشگاه بروم.

وقتی با کیک و شاخه های گل وارد اتاق دکتر برهانی نژاد شدم، این مرد که زندگی اش، جوانی اش و هر دو پایش را برای دفاع از وطن و مردم در 15 سالگی توی جبهه گذاشته است، با این جمله که راضی به زحمت ن