آثار رحمت و مهربانی در رفتار و گفتار مومنان واقعی ظاهر است

در حالات حضرت یحیی آمده است که ایشان خیلی شدیدالبکاء بودند.

وقتی حضرت زکریا موعظه می کردند، نگاه می کردند که حضرت یحیی علیهما السلام در جلسه نباشند.

- است که در سال 87 ایراد کرده اند.

بخش پنجم آن را باهم می خوانیم: چنین تصور می کنم که فضای ذهنی ما با فضای ذهنی اصحاب ائمه صلوات الله علیهم اجمعین؛ تفاوت دارد.

افکار، اندیشه ها و آرزوهایمان محورهایی دارد که با آنچه خدای متعال، پیغمبر اکرم و ائمه اطهار صلوات الله علیهم اجمعین از عموم مؤمنین، به ویژه از شیعیان انتظار داشتند فاصله زیادی دارد.

می بایست با خواندن روایات آشنا شویم که حضرات ائمه صلوات الله علیهم اجمعین و اصحاب و شاگردانشان در چه فضایی می اندیشیدند و چه انتظاراتی از دوستان و شیعیانشان داشتند.

روابط شیعیان با یکدیگر عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَجْلَانَ قَالَ کُنْتُ مَعَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) فَدَخَلَ رَجُلٌ فَسَلَّمَ 1؛ محمد بن عجلان می گوید که در خدمت امام صادق صلوات الله علیه بودم.

یک نفر وارد شد و سلام کرد.

فَسَأَلَهُ؛ حضرت از او سوال کردند: کَیْفَ مَنْ خَلَّفْتَ مِنْ إِخْوَانِکَ؟؛ حال دوستانی که نزد آن ها بودی چه طور است؟ احوال شیعیان آن منطقه چگونه است؟ فَأَحْسَنَ الثَّنَاءَ وَ زَکَّی وَ أَطْرَی؛ خیلی تعریف کرد که دوستان خوبی داریم و بسیار مردم خوبی هستند.