انقلاب 57 جنبش تهی دستان نبود/ گفتاری در بطلان یک گزاره

در کتب مربوط به جامعه شناسی سیاسی ایران، بویژه در بررسی انقلاب اسلامی، این ادعا زیاد مطرح شده است که روستاییان یا شهرستانی هایی که به تهران مهاجرت کردند و در پایتخت حاشیه نشین شدند، - از ستون های اصلی پیاده نظام انقلاب بودند.

ولی بیات این ادعا را رد می کند.

   عصر ایران؛ هومان دوراندیش - تهی دستان تهران در اصل از مناطق ترک زبان (آذربایجان، زنجان و همدان)، استان های مرکزی و روستاهای اطراف پایتخت آمده بودند.

بعد از جنگ جهانی دوم، تهران شاهد مهاجرت های بزرگی از سوی آذربایجان بود، که به دلیل فقدان امنیتِ ناشی از جنگ و مناقشات مربوط به خودمختاری منطقه ای، بسیاری از مردم روستانشین برای خروج از منطقه تلاش می کردند.

این مهاجران عمدتا در مناطق تهی دست نشین جنوب تهران و بخصوص جوادیه سکنی گزیدند.

ریشه روستایی و زمینه قومی مهاجران تهی دست، از نظر اجتماعی و فرهنگی آنان را از ثروتمندان شهری غرب گرا متمایز می ساخت و به همین دلیل برای تحقیر تهی دستان لقب دهاتی را برای شان به کار می بردند.

  جملات فوق، متعلق به کتاب سیاست های خیابانی اثر آصف بیات است.

عنوان فرعی این کتاب جنبش تهی دستان در ایران است و اسدالله نبوی چاشمی آن را ترجمه کرده و ناشرش نیز پردیس دانش است.