زمهریر خاتون؛ بازماندەای از نسل سرما...

سکوت سرد طبیعت و سنگینی گام های زمستان، قرار از کف زمان می رباید! زمین در شورشی پیوسته، بهار را به راهبری طبیعت و خیزش دانه های از بند رسته برمی گزیند، - ایسنا/کردستان سکوت سرد طبیعت و سنگینی گام های زمستان، قرار از کف زمان می رباید! زمین در شورشی پیوسته، بهار را به راهبری طبیعت و خیزش دانه های از بند رسته برمی گزیند، تا اسفند برف پوش، در شالی سفید و گلآلود با قله هایی خسته، آخرین بازمانده از نسل سرما را به زمهریر خاطرات بسپارد و در رقصی اهورایی، گام در دایره بهار بگذارد.

سید عطا الله شمس، پژو هشگر داستان های فولکور کردی، با نگاهی مفسرانە و مستند بە زمهریر می گوید: زمهریر واژه ای قرآنی، به معنای سرمای سخت است.

خداوند در قرآن، با اشارە بە حضور این کلمه در سوره انسان آیه 13 می فرماید: مُّتَّکِـِٔینَ فِیهَا عَلَی ٱلۡأَرَآئِکِۖ لَا یَرَوۡنَ فِیهَا شَمۡسٗا وَلَا زَمۡهَرِیرٗ که در آن بهشت بر تخت ها (ی عزت) تکیه زنند و آنجا نه آفتابی سوزان بینند و نه سرمای زمهریر (بلکه در هوایی بسیار خوش و باغی وسیع و دلکش تفرج کنند) با این سند محکمه پسند گفته می شود، بهشتیان نه با گرمای سخت خورشید و نه با زمهریر مواجه نمی شوند! شمس می گوید: درباره معنای این واژه دو دیدگاه متفاوت، سرمای سخت و گرمای طاقت فرسا وجود دارد.