شب عید کیلویی چند؟!

هنوز چند ساعتی تا گفتن «سال نو مبارک» و شنیدن سرنای نوروز مانده که خیابان های ساری نای نفس کشیدن ندارند، خیابان هایی که هر سال میزبان نوروزخوانان و حاجی فیروزها و مسافران نوروزی بودند و غلغله جمعیت و کیسه های خرید، - ایسنا/مازندران هنوز چند ساعتی تا گفتن سال نو مبارک و شنیدن سرنای نوروز مانده که خیابان های ساری نای نفس کشیدن ندارند، خیابان هایی که هر سال میزبان نوروزخوانان و حاجی فیروزها و مسافران نوروزی بودند و غلغله جمعیت و کیسه های خرید، مجال رفتن از این سو به آن سو را نمی دادند امسال یک چیزی کم دارند؛ بوی عید.

عطر سنبل و برق کَلوش نو از میدان امام که جز ترافیک، غرفه هلال احمر و نیروی انتظامی و المان تبریک سال نو نشان دیگری از نوروز ندارد به سمت مرکز شهر و میدان ساعت حرکت می کنم.

در طول مسیر با آقا رضا راننده 67 ساله تاکسی گپ می زنم، از ترافیک شب عید می نالد و گهگاه از شیشه پیکان نارنجی به خیابان خیره می شود ما بچه بودیم که این شکلی نبود، از دو ماه قبلِ بهار ذوق زده بودیم یادم میاد مادرم دست ما 4 تا برادر را می گرفت می رفتیم چهارشنبه بازار کفش می خریدیم، کفش که نه کَلوش بود، از این پلاستیکی ها، البته وسع مان هم همین قدر بود، تازه 4 تا خواهر هم داشتیم اما خواهرها را برای خرید نمی بردیم، آن وقت ها بیشتر دختران دم بخت را برای خ�