با «تلفنیدن» مشکلی نداشت

غلامحسین صدری افشار تا پایان عمر در کار کلمه و به فرهنگ نویسی مشغول بود؛ «در واقع» او را می آزرد اما با «تلفنیدن» مشکلی نداشت.

- غلامحسین صدری افشار تا پایان عمر در کار کلمه و به فرهنگ نویسی مشغول بود؛ در واقع او را می آزرد اما با تلفنیدن مشکلی نداشت.

به گزارش ایسنا، غلامحسین صدری افشار زاده 24 اسفندماه سال 1313 بود؛ داوود موسایی، مدیر انتشارات فرهنگ معاصر در بزرگداشت او گفته بود: آرزوی قلبی مان این است که صدری افشار واقعا 120 سال عمر کنند برای اینکه وجود ایشان برای همه ما برکت است.

اما او نودسالگی را هم ندید و 28 فروردین ماه در 84 سالگی بدرود حیات گفت.

صدری افشار سال 1321 و در هشت سالگی بعد از درگذشت پدرش و با توجه به دعوای عموهایش برای نگهداری او، به پرورشگاه می رود و در سال 1328 از پروشگاه بیرون می آید.

بعد مدتی در روزنامه کار می کند.

مدتی به فعالیت سیاسی پرداخته و عضو حزب توده می شود و با کودتای 1332 هم زندانی می شود.

بعد از آزادی تا سال 1344 در ارومیه در داروخانه مشغول به کار می شود.

البته در این میان رفت وآمدهایی به تهران و تبریز دارد.

اما همیشه به این امید بوده که بتواند شغلی داشته باشد که در نویسندگی کمکش کند، دنیال کاری بوده که در کنار آن بتواند بنویسد.