پناه علی(ع) در قله غدیر

علی(ع) همواره در فرهنگ و جهان بینی مردم شیعی ایران اسطوره، نجاتبخش و پناهگاهی بوده که ذکرش در شادی غدیر به والاترین منتها می رسد، به قله ای بلند که از دیدگان هیچ هم وطن و ناظر غیرایرانی دور نمانده است.

- ایسنا/اصفهان علی(ع) همواره در فرهنگ و جهان بینی مردم شیعی ایران اسطوره، نجاتبخش و پناهگاهی بوده که ذکرش در شادی غدیر به والاترین منتها می رسد، به قله ای بلند که از دیدگان هیچ هم وطن و ناظر غیرایرانی دور نمانده است.

عید غدیر و ولایت از برهه های حیاتی در زیست شخص اول مذهب شیعه، امام علی(ع) و برگی زرین و ماندنی از سرتاسر تاریخ مردمان شیعی است.

به باور ما شیعیان برپایی این آیین در هجدهم ذی الحجه، آخرین حج پیامبر(ص)، برآمده از فرمان آفریدگار یکتا و اشارتی به آیه سوم سوره مائده محسوب می شود.

آنچه در ادامه می خوانیم مروری بر تاریخ آیین و آداب غدیر است که در منابع اسلامی با عناوینی، چون یوم الزینه (روز زینت)، اشرف الاعیاد و اعظمها (شریف ترین و بزرگ ها عیدها) و عیداللّه الااکبر (بزرگ ترین عید الهی) از آن یاد شده است.

دولتی که طلیعه دار حمایت از غدیر بود برگزاری جشن غدیر و تاریخ شیعه همواره همگام با یکدیگر پیش رفته است، اما اینکه حکومت ها به طور رسمی به آن نظر کنند، نخستین بار در قرن چهارم هجری قمری رخ می دهد.