امروز با حافظ : سرِ ارادت ما و آستان حضرت دوست

که هر چه بر سرِ ما می رود ارادتِ اوست نظیرِ دوست ندیدم اگر چه از مَه و مِهرنهادم آینه ها در مقابلِ رخِ دوست صبا ز حالِ دلِ تنگِ ما چه شرح دهد؟که چون شِکَنجِ ورق هایِ غنچه تو بر توست نه من سَبوکش این دیرِ رندسوزم و بسبسا سَرا که در این کارخانه سنگ و سبوست مگر تو شانه زدی زلفِ عنبرافشان را؟که باد غالیه سا گشت و خاک عنبربوست نثارِ رویِ تو هر برگِ گل که در چمن استفدای قَدِّ تو هر سروبُن که بر لبِ جوست زبانِ ناطقه در وصفِ شوق نالان استچه جای کِلکِ بریده زبانِ بیهُده گوست؟ رخِ تو در دلم آمد مراد خواهم یافتچرا که حالِ نکو در قَفایِ فالِ نکوست نه این زمان دلِ حافظ در آتشِ هوس است