سال های دور از خانه

با دردها و زخم های مختلف وارد مراکز بهزیستی می شوند؛ زخم ها و دردهایی که با وجود تلاش های بسیار برای بهبودی باز هم اثری از خود باقی می گذارند.

- اعتیاد، طلاق و فقر مهم ترین مشکلاتی هستند که این بچه ها را از خانواده جدا و ساکن خوابگاه بهزیستی می کند.

این بچه ها با جدا شدن از خانواده و شروع یک زندگی جدید با احساساتی روبه رو می شوند که درک آنها برای افراد عادی غیرقابل تصور است.

برخی از بچه هایی که در خوابگاه های بهزیستی زندگی می کنند از زخم هایشان رشد می کنند و از آن ها پلی می سازند تا زندگی متفاوتی با گذشته را تجربه کنند.

با سه دختر موفق که تجارب تلخ و شیرینی را از بودن در خوابگاه های بهزیستی داشته اند، گفت وگو کرده ایم.

برخی از آنها با گریه از تجارب خود سخن می گویند اما این دردها و سختی ها را یکی از عوامل اصلی موفقیت شان می دانند.

شرایط خوابگاه از خانواده ای که در آن زندگی می کردم، بهتر بود ثریا با 23 سال سن، از 10 سالگی از خانواده جدا شده است.

وی در خصوص علت جدایی از خانواده اظهار می کند: پدر و مادر من از هم جدا شدند و من از 5، 6 سالگی با مادرم زندگی می کردم.

مادرم دچار اعتیاد شدید شد و نمی توانست از ما نگهداری کند؛ زیرا خواهرهایم هم درگیر اعتیاد شده بودند.