امروز با سعدی : ای که دستت می رسد کاری بکن / پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار

دل به دنیا در نبندد هوشیار ای که دستت می رسد کاری بکنپیش از آن کز تو نیاید هیچ کار اینکه در شهنامه ها آورده اندرستم و رویینه تن اسفندیار تا بدانند این خداوندان ملککز بسی خلق است دنیا یادگار این همه رفتند و مای شوخ چشمهیچ نگرفتیم از ایشان اعتبار ای که وقتی نطفه بودی بی خبروقت دیگر طفل بودی شیرخوار مدتی بالا گرفتی تا بلوغسرو بالایی شدی سیمین عذار همچنین تا مرد نام آور شدیفارس میدان و صید و کارزار آنچه دیدی بر قرار خود نماندواین چه بینی هم نماند بر قرار دیر و زود این شکل و شخص نازنینخاک خواهد بودن و خاکش غبار گل بخواهد چید بی شک باغبانور نچیند خود فرو ریزد ز بار این همه هیچ است چون می بگذردتخت و بخت و امر و نهی و گیر و دار نام نیکو گر بماند زآدمیبه کاز او ماند سرای زرنگار سال دیگر را که می داند حساب؟یا کجا رفت آن که با ما بود پار؟ خفتگان بیچاره در خاک لحدخفته اندر کلهٔ سر سوسمار صورت زیبای ظاهر هیچ نیستای برادر سیرت زیبا بیار هیچ دانی تا خرد به یا روانمن بگویم گر بداری استوار آدمی را عقل باید در بدنور نه جان در کالبد دارد حمار پیش از آن کاز دست بیرونت بردگردش گیتی زمام اختیار گنج خواهی، در طلب رنجی ببرخرمنی می بایدت، تخمی بکار چون خداوندت بزرگی داد و حکمخرده از خردان مسکین در گذار .