خواندنی های تاریخ| گرمای تابستانی تهران و تخلیه نیمی از جمعیت!

روزگاری بود که نیمی از جمعیت تهران، تابستان ها به دلیل گرمای هوا از پایتخت می رفتند و تهران تخلیه می شد رسما.

آن روزگار، زیاد هم دور نبود و دوره قاجار بود و گویا فرار تهرانی ها به یک موضوع تکراری و عادی تبدیل شده بود.

- گروه تاریخ خبرگزاری فارس ـ امین رحیمی: مری وولف شیل همسر وزیرمختار انگلستان در اوایل دوره ناصری در خاطراتش در خردادماه سال 1229 شمسی چنین نوشته است: با اینکه تهران در ارتفاع سه هزار پا از سطح دریا قرار دارد ولی تابش خورشید به قدری ایجاد گرما می کند که باید برای فرار از آن به مناطق کوهستانی پناه برد.

تا ماه آینده نیز تقریبا نیمی از جمعیت تهران به همین ترتیب به ییلاق های دامنه کوه مهاجرت خواهد کرد تا از هوای نامطبوع تهران در امان باشند، چون پایتخت مملکت در این فصل به هیچ وجه قابل زندگی نیست .

جالب اینکه این ماجرای تخلیه تهران در سفرنامه ها و خاطرات دیگری مربوط به سراسر دوره قاجار ذکر شده است و یک نمونه اینکه مادام کارلا سرنا جهانگرد ایتالیایی در سال 1256 شمسی در سفرنامه اش نوشته است: شهر تهران که در وسط دشتی بی آب و علف قرار گرفته است هیچ گونه سایبانی ندارد.

چنارهایی که دلا واله سیاح ایتالیایی [در دوره صفویه] بدان ها اشاره می کند مدت هاست که از بین رفته اند.