مجری زندگی پس از زندگی: امکان پخش زنده وجود نداشت/ برخی مواقع مهمانان از هوش می رفتند

از آنجا که این تجربه هر بار من را منقلب می کرد، با خود گفتم اگر دوباره چنین حسی به من دست دهد هیچ راهی جز ترک کردن صحنه نخواهم داشت چرا که اطمینان داشتم شدت گریه اجازه نمی دهد که روی صندلی بنشینم.

- " از آنجا که این تجربه هر بار من را منقلب می کرد، با خود گفتم اگر دوباره چنین حسی به من دست دهد هیچ راهی جز ترک کردن صحنه نخواهم داشت چرا که اطمینان داشتم شدت گریه اجازه نمی دهد که روی صندلی بنشینم.

عباس موزون مجری و برنامه ساز تلویزیون که فصل سوم برنامه زندگی پس از زندگی با اجرا و کارگردانی او در ایام ماه مبارک رمضان بسیار مورد توجه قرار گرفت.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازهنر ام روز، برنامه پر مخاطب زندگی پس از زندگی که با موضوعی متفاوت در ایام ماه مبارک رمضان روی آنتن شبکه چهار سیما پخش شد از معدود برنامه های چند سال اخیر تلویزیون است که واکنش های ضد و نقیض بسیاری نسبت به آن در جامعه شاهد بودیم و برخی به تحسین این برنامه پرداخته و برخی آن را به شدت مورد انتقاد قرار دادند.

عباس موزون به واسطه اجرا و تولید این برنامه این روزها از نام های بحث برانگیز تلویزیون است و قطعاً حتی طرفداران زندگی پس از زندگی پرسش های بسیاری از او دارند.

به همین دلیل در گفت وگویی با عباس موزون نگاهی تحلیلی از زوایای مختلف به این برنامه داشتیم که در ادامه مشروح بخش دوم این گفت وگو را از نظر می گذرانید: *چرا شبکه چهار را برای برنامه زندگی پس از زندگی انتخاب کردید؟ قرار بود زندگی پس از زندگی از شبکه قرآن پخش شود ساخت این برنامه با هزینه شخصی آغاز شد و همسرم بخشی از ارثیه پدری خودشان را برای ساخت این برنامه هزینه کردند.

پیدا کردن آدم ها، تحقیق و پژوهش و ضبط برنامه بیش از 4 سال طول کشید، وقتی که بیش از 95 درصد از برنامه ضبط شده بود با بعضی از شبکه ها وارد مذاکره شدیم، مدیر گروه معارف شبکه یک به ما گفتند که یک قسمت از برنامه را ضبط کنیم و بعد بسیار علاقه مند بودند و حتی ایده ها و نظراتی هم داشتند.

با شبکه افق، شبکه قرآن هم مذاکراتی داشتیم که حتی شبکه قرآن با ما به تصویب هم رسید اما در شبکه قرآن هر چند که به لحاظ محتوایی مشکلی وجود نداشت، به لحاظ فنی شیوه تولید به شکلی بود که با روند تولید ما تطبیق نداشت تا اینکه در شبکه چهار دوست عزیزم آقای نوروزی به تازگی مدیر گروه ادب و هنر شده بودند که با من تماس گرفتند و جویای کاری که سال ها انجام می دادم، شدند و من شرایطم را گفتم و در نهایت به نتیجه رسیدیم.

با وجود اینکه کار در شبکه قرآن به تصویب هم رسیده بود به چند دلیل که برخی از آن ها را مطرح می کنم شبکه چهار را انتخاب کردم.

یکی از این دلایل علمی بودن شبکه چهار بود چرا که حرف ما کاملاً علمی است و مخاطب در چنین شبکه ای می تواند متوجه شود که ما به دنبال چه چیزی در این برنامه هستیم.

ما به اثبات فکر می کردیم و به دنبال احساس نبودیم.

دلیل دیگر این بود، آقای نوروزی دوست عزیزم که پیشنهاد ساخت و پخش این برنامه در شبکه چهار را به من داده بود فردی مورد اعتماد و با دانش است و مهم ترین دلیلم برای انتخاب شبکه چهار این بود که اگر من می خواستم این برنامه را به شبکه یک ببرم مشخص بود که مخاطب زیادی خواهد داشت چرا که از ظرفیت محتوا باخبر بودم و می دانستم در فرم هم می شد این مفهوم را اجرا کرد.

پس از ساخت فصل اول روابط عمومی شبکه چهار من را فراخواندند و گفتند که این برنامه پربیننده ترین برنامه شبکه چهار از زمان تأسیس تا امروز شده است.

انتخاب شبکه چهار ریسک بزرگی بود، این شبکه رسالتش نخبگانی است و اقلیت علمی جامعه را تغذیه می کند و هیچ وقت به دنبال مخاطب کثیر نبوده است و بودجه اش هم به همین شکل تنظیم شده است.

من استخاره کردم و به همسرم که صاحب سرمایه هم بود گفتم که انتخاب شبکه چهار مناسب تر است.

همان زمان برای همسرم مثالی زدم که اینجا مطرح می کنم.

شما یک مغازه را در انتهای راهروی یک پاساژ تصور کنید و مغازه ای که در ابتدای پاساژ است و حتی رهگذرها هم می توانند ویترین آن را ببینند.

این مغازه هم فرصت جذب مشتری بالایی دارد و هم اجاره اش بیشتر است اما مغازه انتهای پاساژ اگر بتواند نظر مشتری ها را جلب کند و داخلش با حضور مشتری ها شلوغ شود توجه همه جلب می شود که در این مغازه چه اتفاقی افتاده است.

شبکه چهار هم برای من چنین ویژگی داشت که اگر من در شبکه چهار می توانستم نظر مخاطبان را جلب کنم ارزش کارم بسیار بیشتر بود.

قصد من این بود که همه متوجه شوند، برنامه برای پخش شدن در زمان و شبکه مناسب دیده نشده و بیش از هر چیز محتوای این برنامه است که توانسته نظر مخاطبان را به خود جلب کند.

من اطمینان داشتم که میزان مخاطبان این مجموعه بالا خواهد بود و بر این عقیده بودم که تفاوت میزان مخاطبان شبکه چهار پس از پخش زندگی پس از زندگی ارزش این برنامه را مشخص می کند.

*در یکی از برنامه ها که خیلی در فضای مجازی وایرال شد، وقتی مهمان برنامه از تجربه دیدار با امام حسین (ع) می گوید شما نمی توانید خود را کنترل کنید و از استودیو خارج می شوید.

درباره این تجربه بگویید و دلیل این اتفاق چه بود؟ اگر از استودیو خارج نمی شدم، نمی توانستم خودم را کنترل کنم بار اول که این تجربه را شنیدم منقلب شدم و هر بار که می شنیدم منقلب می شدم و حتی هر بار که به این تجربه فکر می کردم چنین حسی داشتم.

به همکاران می گفتم که به شدت نگران آن شب هستم که کنترل اجرا در این قسمت از برنامه کار بسیار سختی است.

از آنجا که این تجربه هر بار من را منقلب می کرد، با خود گفتم اگر دوباره چنین حسی به من دست دهد هیچ راهی جز ترک کردن صحنه نخواهم داشت چرا که اطمینان داشتم شدت گریه اجازه نمی دهد که روی صندلی بنشینم.

مخاطب قطعاً تصور می کند واکنش من یک اتفاق ناخواسته بود اما من از قبل به این عملکرد فکر کرده بودم؛ البته من در این فکر بودم که خودم را کنترل کنم اما دیدم که دوباره این امکان برایم وجود ندارد و تصمیم گرفتم صحنه را همانطور که دیدید، ترک کنم.

من به ساختارشکنی اعتقاد دارم، اگر کاری نو نباشد به هیچ وجه انجام نمی دهم و در اجرا هم من مواردی را برای نوآوری داشتم.

*شما در اجرا با مهمانان که تجربه های خاصی داشتند همراه می شدید و حتی برخی مواقع از مهمان جلوتر بودید و او شما را تأیید می کرد.

این شکل اجرا باعث شد برخی بر این عقیده باشند که شما هم چنین تجربه ای داشته اید.

آیا این شناخت از تحقیقات شما می آید یا خودتان هم چنین تجربه ای داشته اید؟ تسلط من به موضوعات مطرح شده ناشی از مطالعه، مصاحبه و تأمل زیاد است من همیشه در اجرا این برنامه سعی می کنم چند مسئله را رعایت کنم.

با وجود اینکه من بارها تجربه ای که بیان می شود را شنیده ام، خود را در جای مخاطب قرار می دهم و سوالی را می پرسم که ممکن است در ذهن مخاطب شکل گرفته باشد.

مثلاً مهمان برنامه که از دیدار با شخصی دیگر صحبت می کند، من از او می پرسم که آن فرد چه ویژگی هایی داشت.

این تجاهلی که در لحظه اجرا دارم فنی است و در واقع من خود را جای مخاطب قرار داده ام.

اینکه من برخی مواقع از تجربه گر بیشتر به اتفاقی که رخ داده تسلط داشتم ناشی از مطالعه زیاد، مصاحبه زیاد و تأمل است.

در برخی مواقع تجربه گر نمی داند که چه زمانی از بدنش خارج شده است.

مثلاً فردی گفت که به شیشه اتوبوس برخورد کرده، اتوبوس با یک تریلی تصادف داشته و من وقتی از شیشه به بیرون پرتاب شدم چند متر جلوتر روی جاده بدن من متوقف شد.

ایشان فکر می کرد وقتی بدنش کنار جاده متوقف شده روح از بدنش خارج شده است، من به او ثابت کردم که وقتی به شیشه برخورد کردی و هنوز در هوا بودی از بدنت خارج شده ای.

من با استدلال این موضوع را به اثبات رسانده ام و استدلال من از تجربه و مطالعه ام در موارد مختلف می آید که به این موضوع شناخت پیدا کرده ام.

*تجربه ای مشابه آنچه که مهمانان برنامه زندگی پس از زندگی مطرح می کنند، داشتید یا خیر؟ تجربه جدا شدن از بدن نداشته ام خیر، من در این زمینه بی تجربه ام ولی به شما اطمینان می دهم اگر هر کس با چند هزار تجربه شبانه روز زندگی کنید و با دقت در آن ها تأمل کنید می توانید به سطحی برسید که از فرد تجربه گر جلوتر می روید و می دانید او چه دیده است و دیگر نیازی نیست که حتماً همان تجربیات را کسب کرده باشید.

افراد از اینکه تجربه گرها چه چیزهایی دیده اند تعجب می کنند اما شگفتی و تعجب من در این است که چرا ما نمی توانیم آن ها را ببینیم و یا در واقع تجربه آن ها را داشته باشیم.

در واقع من از این متعجبم که چرا ما اینقدر غیر عادی هستیم و این عینک غیر عادی چرا بر تن من است.

*برخی بر این عقیده اند که آنچه تجربه گرها در برنامه شما مطرح می کنند، از منظر علم اینگونه توجیه پذیر است که این تجربیات در واقع توهم افراد است.

نظر شما درباره این گزاره چیست؟ همه نقدها مفید هستند، حتی آن ها که با خصومت نقد می کنند من نقدها و حرف ها را دسته بندی می کنم و به همه هم گفته ام که بعد از ماه رمضان به نقدها پاسخ خواهم داد.

من به افراد کاری ندارم و برای من محتوای نظرات اهمیت دارد.

من انتقادات را دسته بندی می کنم و معتقدم منتقد من معلم من است.

منتقد دلسوز نقدش وارد است و ما باید هزینه کنیم، از او خواهش کنیم تا ما را مورد انتقاد قرار دهد.

منتقد دلسوزی هم وجود دارد که نقد او وارد نیست چرا که نظرش اشتباه است.

این انتقاد هم کاملاً ارزشمند است چرا که من از طریق او متوجه می شوم هزاران نفر مثل او فکر می کنند و این باعث می شود من پاسخی از طریق او به همه آن هزاران نفر بدهم.

من بعد از برنامه هایم به صورت زنده در فضای مجازی با مخاطبان صحبت می کردم، این برنامه های زنده هیچ ارتباطی با سازمان صداوسیما ندارد.

سومین دسته منتقدی است که دلسوز و دوست دار شما نیست ولی خصومت و دشمنی هم ندارد.

این دسته از منتقدان ممکن است انتقادی درست داشته باشند و یا انتقادی داشته باشند که وارد نیست.

من قطعاً از انتقادات درست این افراد هم استقبال و استفاده می کنم و حتی اگر اشتباه بگوید هم مثل دسته دوم می توانم متوجه اشکالی شوم که ممکن است در ذهن هزاران نفر باشد.

چهارمین دسته منتقدان هم افرادی هستند که خصومت دارند.

این افراد اتفاقاً بهتر از دسته اول با محتوای برنامه موافق هستند و اثرگذاری آن را می دانند و اتفاقاً به دلیل همین دانش است که با من مقابله می کند چرا که منافع، سود و نفع او در جایی است که برنامه شما با آن منافع در تضاد است.

این منتقد می تواند طرفدار مادی گرایی باشد و جامعه مادی گرایی فقط به دنبال سرمایه بیشتر است و وقتی با این نگرش مواجه می شود که من می گویم برای این طرف اینقدر دغدغه نداشته باشد چرا که سمت دیگری وجود دارد که ارزشمندتر است، سرمایه دار به این نگرش حمله می کند.

حتی این دسته از منتقد هم معلم من است.

وقتی یک جریان در تلاش است تا بگوید که این اتفاقات توهمی بیش نیست.

آن ها در تلاش هستند تا محتوای شما را رد کنند، می گویند در مغز بخشی وجود دارد به نام هیپوکمپوس و وقتی که اکسیژن در مغز کاهش پیدا می کند فرد دچار توهم می شود.

سه دسته اول محترم و مفید هستند و دسته چهارم مفید است.

من بدون توجه به اسامی و افراد انتقادها را دنبال می کنم و به آن ها توجه دارم.

گفت وگو غذای روح من است و من حتی در نیشابور سخنرانی ده و نیم ساعته داشتم.

من اهل گفت وگو هستم و آن آدم ساکت که در برنامه می بینید مربوط به همان محتوا و برنامه است وگرنه من به شخصه فردی اهل گفت وگو هستم.

*چرا پخش زنده را برای برنامه زندگی پس از زندگی انتخاب نکردید؟ امکان پخش زنده برای این برنامه وجود نداشت ما در تجربه ساخت فصل های قبل زندگی پس از زندگی که فصل اول هر قسمت 50 دقیقه و در فصل دوم و سوم هر قسمت 90 دقیقه روی آنتن رفت، به هیچ وجه حاصل 50 یا 90 دقیقه صحبت نیست بلکه ما در اکثر مواقع بیش از 3 ساعت گفت وگو داشتیم و حتی تجربه 7 تا 11 ساعت گفت وگو هم داشتیم.

یکی از اصلی ترین دلایل پخش غیر زنده برنامه همین مسئله است.

بخشی از روش و شیوه اجرای من کنترل روحیه مهمان است.

من از سال 1385 زبان بدن را تدریس می کنم و معتقدم مجری برای اجرای برنامه باید پیکرتراشی کند به این معنا که با توجه به موضوع و محتوای برنامه اجرای خود را تغییر دهد و هماهنگ کند.

من اگر مجری یک برنامه ورزشی باشم شما شگفت زده خواهید شد چرا که سبک اجرای من مختص همان برنامه خواهد بود.

من در سن 18 سالگی برای اجرای یک تئاتر کمدی بازیگر منتخب خراسانات شدم.

من در این برنامه باید اجرایم را به سمتی ببرم و در سبک و سیاقی قرار دهم که برای مهمانم آرامش بخش باشد چرا که ما در برنامه حتی تجربه بیهوشی مهمان را داشتیم؛ مهمانی که صحنه جهنم را به ذهن آورده و از ترس آن بیهوش می شود.

فیلم های پشت صحنه این برنامه هم موجود است و ما می خواستیم این ویدیوها را پخش کنیم اما افراد رضایت نداشتند.

موردی وجود داشت که یک مرد آنقدر گریه کرد که مجبور شدیم لباسش را از تن در آورده و با زیرپوش در هوای آزاد او را قرار دادیم تا حالش بهتر شود و دوباره گریم شده و جلوی دوربین بیاید.

این برنامه با این شرایط اصلاً فضای زنده ندارد.

کلید واژه ها: زندگی پس از زندگی - زندگی - ماه مبارک رمضان - برنامه - برنامه زندگی پس از زندگی - ماه مبارک - تلویزیون - ترک کردن - اطمینان - شبکه چهار سیما - صندلی - مبارک - رمضان - عباس موزون - کارگردانی - شبکه چهار - صحنه - گریه - مجری - پخش زنده - متفاوت - گزارش - موزون - واکنش - مخاطب - مورد - قرار - شبکه - عباس - اجرا