صدایی به شورانگیزی عشق؛ روایت وارستگی شبان شهرضایی

  وی با اشاره به شور و علاقه خود به خواندن آواز گفت: آن زمان ضبط نبود و رادیو بود و استاد کسایی نی می زد و ایرج خواجه امیری می خواند، وقتی استاد شجریان روی کار آمد به صدای استاد علاقه پیدا کردم و صدای ایشان را گوش می دادم و بیش از 100 نوار از استاد شجریان دارم.

    مشهدی حسینعلی شبانپور با اشاره به یاد گرفتن گوشه های موسیقی ادامه می دهد که یکی از دوستانم به نام محمود بیات که با پسرم دوست است، بسیار گوشه شناس است، وقتی نوار می گذاشتم از محمود گوشه ها را سؤال می کردم تا کم‎کم خودم گوشه ها را شناختم؛ شب ها نوار را گوش می دادم و صبح که دنبال گوسفندها می رفتم و تمرین می کردم و آواز می خواندم.

  دستان پینه بسته اش حکایت از زحماتی دارد که عمری برای کمک به اقتصاد وطن به تولید مشغول بوده؛ می گوید در این بیابان کارم تولید گوسفند، شیر و ماست و کره است و آن ها را برای فروش به بازار عرضه می کنم.

  او در این بیابان بی هیچ کلاسی و آموزشی صدایش را صیقل داده و آوایش را دلنشین ساخته است، مش حسینعلی در 12 دستگاه موسیقی سنتی حتی راست پنجگاه آواز می خواند.

    حسینعلی شبان پور از فرزند شهیدش می گوید: محمودم سال 65 به جنگ رفت و در سال 67 در سن 18 سالگی در فاو عراق شهید شد و در قطعه شهدای شهرضا به خاک سپرده شد.