مظلومیت امام علی (ع) در کلام بزرگان اهل سنت/ امامی که پیامبر (ص) هم بر مظلومیتش گریست

امام علی (ع) در حالی در دومین شب قدر به شهادت رسید که بانگ مظلومیتش همه عالم را پر کرد و بزرگان شیعه و سنی بر مظلومیت این بزرگ مرد را فریاد زدند.

- به گزارش خبرنگار قرآن و فعالیت های دینی خبرگزاری فارس ابرمرد عالم خلقت و خلیفه بلافصل رسول خدا (ص) یعنی مولانا امیرالمؤمنین (ع) در اولین شب قدر ماه مبارک رمضان سال چهل هجری و در محراب عبادت مسجد مقدس کوفه، توسط شقی ترین انسان نمای هستی، مضروب و مجروح شدند و در سحرگاه دومین شب قدر به دیدار معبود خود شتافتند.

اذعان بزرگان شیعه و سنی به مظلومیت امیرالمؤمنین (ع) حجت الاسلام محمدجواد مهریار کارشناس مذهبی و پژوهشگر اهل بیت (ع) در گفت وگو با فارس درباره مظلومتین امام علی (ع) گفت: مظلومیت امیرالمؤمنین (ع) مظلومیتی است که علمای شیعه و اهل سنت بارها به آن اذعان کرده اند.

مظلومیتی که اگر ریشه آن را جست وجو کنیم به عدم علم و معرفت بعضی از مسلمانان به جایگاه والای خاندان رسالت منتهی می شود، مظلومیتی که بارها امیرالمؤمنین (ع) از آن در جمع عام و خاص دم زدند و یاد کردند.

من اولین مظلومی هستم که کسانی که به من ظلم کردند، مورد محاکمه قرار خواهند گرفت وی ادامه داد: به عنوان نمونه، بخاری محدث مشهور اهل سنت در کتاب خود با بیان مظلومیت امیرالمؤمنین (ع) از زبان حضرت می نویسد: قیس بن عباده از امیرالمؤمنین (ع) �