نحسی سیزدهم فروردین از کجا می آید؟

«احتمال می رود نحسیِ روز سیزدهم فروردین از تصور فروریختن واپسین جهان و نظام آن باشد»؛ در این جا بیشتر دراین باره می خوانیم.

- احتمال می رود نحسیِ روز سیزدهم فروردین از تصور فروریختن واپسین جهان و نظام آن باشد ؛ در این جا بیشتر دراین باره می خوانیم.

به گزارش ایسنا، صفحه واژه گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی در مطلبی آورده است: انسانِ دوره های کهن معتقد بود آنچه در کیهان بزرگ(هستی) رخ می دهد، در کیهان خُرد(جهان انسانی) نیز صورت می گیرد.

براساس اساطیر نجومی در ایران، عمر جهان دوازده هزار سال است، و احتمالاً تحت تأثیر همین تصور، سال را به دوازده ماه تقسیم کردند.

دوازده روزِ آغاز سال را نیز نماد همه سال می دانستند و آنچه را در این دوازده روز پیش می آمد، سرنوشت سالِ خود می انگاشتند.

براساس این اساطیر، در پایان دوازده هزار سال عمر جهان، آشفتگی آغازین بازمی گردد و جهان فرومی ریزد.

احتمال می رود نحسیِ روز سیزدهم فروردین هم از همین تصور برآمده باشد و نشان فروریختن واپسین جهان و نظام آن باشد.

(برگرفته از: نوروز، زمان مقدس.

دکتر مهرداد بهار.

نوروز.

به کوشش علی دهباشی.

تهران: نشر افکار.

چاپ سوم.

1391) انتهای پیام