برآمد باد صبح و بوی نوروز

خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - شعر نوروزی - به گزارش ایسنا، نوروز یکی از کهن ترین جشن های به جامانده از دوران باستان است که هر سال شوری را برای همگان به همراه دارد، این شور و سرور در شعرهای شاعران هم جلوه پیدا کرده و هر کدام از نگاه خود به این جشن کهن ایرانیان پرداخته اند.

در ادمه سه شعر از سعدی درباره نوروز و بهار را می خوانیم: برآمد باد صبح و بوی نوروز به کام دوستان و بخت پیروز مبارک بادت این سال و همه سال همایون بادت این روز و همه روز چو آتش در درخت افکند گلنار دگر منقل منه آتش میفروز چو نرگس چشم بخت از خواب برخاست حسد گو دشمنان را دیده بردوز بهاری خرم است ای گل کجایی که بینی بلبلان را ناله و سوز جهان بی ما بسی بوده ست و باشد برادر جز نکونامی میندوز نکویی کن که دولت بینی از بخت مبر فرمان بدگوی بدآموز منه دل بر سرای عمر سعدی که بر گنبد نخواهد ماند این گوز دریغا عیش اگر مرگش نبودی دریغ آهو اگر بگذاشتی یوز **** چونست حال بستان ای باد نوبهاری کز بلبلان برآمد فریاد بی قراری ای گنج نوشدارو با خستگان نگه کن مرهم به دست و ما را مجروح می گذاری یا خلوتی برآور یا برقعی فروهل ور نه به شکل شیرین شور از جهان برآری هر ساعت از لطیفی رویت عرق برآرد چون بر شکوفه آید باران نوبهاری .