عباس عبدی: نقدی بر سیطره عوام گرایی

شاید ریشه ای ترین علت جنگ از میان رفتن موازنه قوا است.

صلح در میان کشورها محصول اخلاقیات رهبران آنان نیست، بلکه ناشی از شکل گیری منافع مشترک به نحوی است که زیان جنگ به مراتب سنگین شود.

- عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: هفته گذشته یادداشتی نوشتم با عنوان، شهروند، دانشمند و سیاست مدار و طی آن توضیح دادم جایگاه این سه نقش نباید با یکدیگر مخلوط شوند.

البته هر تحلیل گر و دانشمندی یا سیاست مداری می تواند در نقش شهروند هم باشد، ولی نباید نقش اصلی خود را فراموش کند.

هدف از یادداشت فعلی این است بگویم به نظر می رسد که ایفای نقشی مستقل برای دانشمند یا تحلیل گر در ایران سخت تر شده و این برای جامعه زیان بار است.

منظور از دانشمند یا تحلیل گر، شخص ناظر آگاه و بی طرفی است که فارغ از حب و بغض ها و حتی ترجیحات ارزشیِ شخصیِ خود، واقعیت را به شکل علمی توصیف و تحلیل می کند.

شهروندان، بیش از هر چیز بطور طبیعی دغدغه داوری اخلاقی و ارزشی امور را دارند، دانشمند، دغدغه حقیقت و سیاست مدار دغدغه منافع ملی را باید داشته باشد.

ولی این سه مولفه با هم ارتباط دارند.

اجازه دهید مثالی بزنم.

اگر یک قتلی رخ دهد، هر انسانی طبعاً آن را محکوم می کند، ولی شدت این محکومیت برحسب علل و عوامل موثر بر آن قتل متفاوت است.