محمد(ص)، حافظ آیین بندگی

محمد (ص) مقتدای اهل عالم بود که خلق عظیم وی مورد ثنا و ستایش قرآن قرار گرفت، خلقی که وی را در برابر ناملایمات و وحشی گری اعراب صبور و متین می ساخت و آداب قرآنی را به احسن ترین وجهه آن پدیدار می کرد.

- ایسنا/قم محمد (ص) مقتدای اهل عالم بود که خلق عظیم وی مورد ثنا و ستایش قرآن قرار گرفت، خلقی که وی را در برابر ناملایمات و وحشی گری اعراب صبور و متین می ساخت و آداب قرآنی را به احسن ترین وجهه آن پدیدار می کرد.

انسان همچون مسافری زودگذر در این دنیای مادی است که خاتمه راه وی رهسپاری برای لقای خداوند تعالی است که سالکی در طلب توشه اخروی است تا بتواند به سرمنزل مقصود برسد.

والاترین توشه مسافر زندگی نیز، خو گرفتن به اخلاق الهی و تزکیه نفس است که در اثر آراستن به صفات و اخلاقیات الهی حاصل و وی را مزین به انسانیت و رشد بعد روحانی می کند.

رشدی که نتیجه شناخت فضایل اخلاقی و عمل به آن ها و نیز شناخت رذائل و پلیدی ها و دوری از آن هاست، بطوریکه هدف و غایت رسالت پیامبران از جمله خاتم الانبیا اتمام مکارم اخلاق و آرایش به فضایل و پیرایش از رذائل بوده است.

او حجت خدا بر مردم بود و اختر تابناک راه بندگی، که رسالتش صبر و گشاده رویی در برابر هجمه های ستم خویی اعراب جاهلیت بود تا از آنان بندگانی مخلص بسازد و انسانیت و بندگی حق تعالی را بر آنان جلوه گرشود.