مرز مدیریت آشتی پذیر و مدیریت آشتی ناپذیر

شهید کاظمی به همان شدتی که در برابر پایین دستان رزمنده و بسیجی، نرم خو، ملایم و حمایت گر بود، در هنگامه بحث و مجادله بر سر طرح های عملیاتی و انتخاب فلش حمله علیه دشمن بعثی، - سرسختانه، قاطع و غیراحساسی رفتار می کرد.

به گزارش ایسنا، بسیاری از پدیده ها و ویژگی های دوران دفاع مقدس، بی بدیل و از جهاتی شگرف و تکرارناشدنی هستند.

به نظر می رسد از حیث مدیریت و فرماندهی این ویژگی مشهودتر از سایر پدیده هاست؛ زیرا روش مدیریت و تنظیم مناسبات و روابط بین مسئول و زیردست از هیچ یک از روش های مرسوم و تعریف شده دموکراتیک، خودکامه (تمرکزگرا)، آنارشیستی، نخبه گرا و طبقاتی پیروی نمی کند.

نظام مدیریتی مذکور چه در روش و چه به لحاظ محتوا، ویژگی های منحصربه فردی را در برداشت.

مدیران و فرماندهان عملیاتی به فراخور شرایط زمانی و مکانی و سطح و شکل آموزه های دینی، گاهی بعضی از مسیر عشق عبور می کردند و بعضی از راه عقل، و حائز اهمیت تر آن که هیچ گاه یکی؛ دیگری را به بهانه اصالت خود، نفی و از صحنه مبارزه و دفاع خارج نمی کرد.

البته بدون اغراق و گزافه و به گواهی اسناد، سخنان و رفتارهای روشن و آشکار آن ها در طول هشت سال جنگ، باید گفت شخصیت آن ها ملهم از منش و تفکر امام خمینی و درواقع ترکیبی از جمع ضدین (عقل و عشق) بود، گویا آن ها در کلاس درس عرفان پیر و مرادشان، �