شعری که بچه ها با آن برای معلم عیدی می گرفتند

«معلمان مکتب پیش از نوروز شعری را روی لوحه های درسی بچه ها می نوشتند و از آن ها می خواستند که در روز عید ضمن خواندن آن شعر برای پدر، مادر و سایر بستگان خویش از آن ها برای معلم خود عیدی بگیرند.

- معلمان مکتب پیش از نوروز شعری را روی لوحه های درسی بچه ها می نوشتند و از آن ها می خواستند که در روز عید ضمن خواندن آن شعر برای پدر، مادر و سایر بستگان خویش از آن ها برای معلم خود عیدی بگیرند.

به گزارش ایسنا، محمد جعفری قنواتی، نویسنده و پژوهشگر در مقاله نوروز و ادبیات شفاهی (منتشرشده در کتاب ماه ادبیات فروردین 1387 - شماره 126) نوشته است: یکی از مهم ترین اجزای فولکلور موسمی ایرانیان جشن دیرین سال نوروز است.

تقریبا همه ایرانیان، جدا از وابستگی های قومی، زبانی و دینی، نوروز را جشن می گیرند و گرامی می دارند، به همین دلیل می توان گفت این آیین امروزه به یکی از نمودهای وحدت ایرانیان تبدیل شده است.

نوروز اگرچه به روز اول سال اطلاق می شود، اما مراسم آن فقط به این روز محدود نمی شود بلکه تدارک و پیشواز آن و سپس مراسم بعد از آن مجموعه پیوسته ای را تشکیل می دهند که هر یک از آن ها اهمیت ویژه ای دارند.

در این مجموعه چند گونه (gener) متفاوت از ادبیات شفاهی وجود دارد که از جمله آن ها می توان به گونه های دعا، مثل، افسانه و سرود اشاره کرد.