طراحی لباس؛ دانشگاه یا آموزشگاه؟/ موسسات خصوصی میدان بازتری برای طراحان آینده می سازند؟

فاطمه احمدی؛ حباب سوالات در ذهنش می ترکد.

صفحات مجازی و سایت های مختلف را اسکرول می کند تا آموزشگاه اید ه آل طراحی لباسی را پیدا کند.

- " فردی که عطای داشتن تحصیلات دانشگاهی در حوزه طراحی لباس را به لقایش بخشیده است, بهترین گزینه موجود برای پیشبرد اهدافش را آموزشگاه های طراحی لباس می بیند.

گزینه ای که به عنوان نقطه شروع برای بسیاری از تازه واردها بر روی میز است.

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو- فاطمه احمدی؛ حباب سوالات در ذهنش می ترکد.

صفحات مجازی و سایت های مختلف را اسکرول می کند تا آموزشگاه اید ه آل طراحی لباسی را پیدا کند.

می خواهد جاده آینده اش از مد و طراحی لباس بگذرد.

در بین جستجوها، شرایط یکی از چند موسسه او را اقناع می کند.

یک چشمش به سطح آموزش و چشم دیگرش در پی اعداد و ارقام دوره ها می چرخد.

دکمه ثبت را می فشارد و طولی نمی کشد که با ثبت نام در آموزشگاه طراحی لباس، فیتیله طراح شدنش را آتش می زند.

در روزگاری که آرزوی طراح لباس شدن نه تنها بر جوانان، بلکه برای هیچ کس عیب نیست، کافی ست کمی چشم خود را بچرخانیم تا مسیر را ترسیم کنیم.

اگرچه گذراندن تحصیلات در زمینه طراحی لباس و مد، بر توانایی و امتیاز فرد افزوده و او را تا حدی ماهرتر و حرفه ای می سازد، اما نداشتن تحصیلات دانشگاهی نیز هیچ گونه مغایرتی با استعداد و ذوق هنری افرادی که می خواهند بدون تحصیلات دانشگاهی وارد این حیطه شوند، ندارد.

گزینه آموزشگاه های آزاد به عنوان نقطه شروع برای بسیاری از تازه وارد ها بر روی میز است؛ اما شاید گنگ.

در هر شرایط، تنها یک کلیک می تواند ورود به دنیای طراحی لباس را تضمین کند.

اینکه کدام موسسه و با چه شرایط آموزشی چشم ما را روی خود قفل کند، نقشه ی راه پیش رو را در اختیار می گذارد.

سطح آموزش، اعتبار و قدرت اقناع در موسسات، همه و همه تابلو های چشمک زن حوزه طراحی لباس اند که چشم هنرجویان را نشانه می رود.

غربالگری تازه وارد های طراحی لباس؛ آری یا نه؟ مدخل ورود به آموزش طراحی لباس از زاویه آموزشگاه ها احتمالا جذاب به نظر می رسد.

فردی که عطای داشتن تحصیلات دانشگاهی در حوزه طراحی لباس را به لقایش بخشیده است، بهترین گزینه موجود برای پیشبرد اهدافش را آموزشگاه های طراحی لباس می بیند.

طراحی لباس در دانشگاه فقط مختص به داوطلبان خانم است و شرط پذیرش در آن شرکت در آزمون عملی است، اما در مراکز آموزشی آزاد، کسانی که از رشته های غیر مرتبط به این عرصه پا می گذارند غالبا علاقه سرلوحه کارشان است و اکثر موسسات با مهر تایید بر آن، فیلتر عبوری چندانی ندارند.

الناز حدیدی، مدیر موسسه طراحان مد، در گفتگو با خبرگزاری دانشجو، درباره فیلتر عبوری هنرجویان می گوید: طبق سیاست گذاری های موسسات، در ابتدای ورود به برخی مراکز آموزش آزاد، جلسات هدف گذاری برگزار می شود تا دریچه های ذهنی هنرجویان در این حرفه باز شود و بر روی نگاه مقطعی آن ها برای انجام پروژه های بلندمدت خط بطلان کشیده شود.

چنین اقدامی باعث غربالگری بهینه خواهد شد.

هم چنین شهرتاش رزمجو، موسس آموزشگاه طراحی لباس شهرتاش خاطر نشان کرد: در اغلب موسسات طراحی لباس برای ورود هنرجو و حتی اساتید هیچ گونه فیلتری وجود ندارد.

دیده شده است که افرادی که با رشته های غیرمرتبط وارد این حوزه می شوند حتی قادر به کشیدن اصول ابتدایی طراحی نیستند.

اما تعداد انگشت شماری از مراکز آموزشی اقداماتی از جنس گذراندن دروس پایه و فیلتر عبوری با نام مصاحبه را در برنامه قرار داده اند تا افراد طبق نیازسنجی و هدف منحصربه فرد در این عرصه ورود کنند.

مهر بازاریابی و کسب و کار بر پیشانی موسسات دید استراتژیک طراح نسبت به کار و نتیجه آن، در چگونگی آموزش طراحی لباس موثر است.

می توان گفت افق دید هر کدام از مخاطبان آموزشگاه ها به یک سمت منتهی نمی شود؛ از راه اندازی خط تولید گرفته تا استخدام و مربی این حرفه شدن.

نقطه آغاز همگی آموزشی است که مخاطبانش را به سرمنزل مقصود برساند.

در راستای متفاوت بودن این افق دید می توان گفت تمرکز مراکز آموزشی آزاد تنها بر روی طراحی لباس نیست و به موازات آن مفاد آینده نگرانه بیشتری را پیوست آموزش ها کرده اند.

عناصری که در آموزش آکادمیک کمتر توجهی به آن شده است.

حاجی حسینی، از هنرجویان موسسات آموزشی می گوید: تا بحال معیار انتخاب مراکز آموزشی از سوی هنرجویان بر روی طراحی ها و اتود ها متمرکز بوده است، اما اخیرا به علت پی بردن به کمبود آموزش در حوزه کسب و کار و سرفصل های آموزشی مرتبط با این حوزه، توجه ها به این جهت روانه شده است.

در این رابطه حدیدی خاطر نشان کرد: یکی از نیاز های اساسی افراد در طراحی لباس، چگونگی برخورد و روبرو شدن با بازار کار است.

لزوم برگزاری دوره های مدیریت مد و بازاریابی نیز همین است.

مسئله ای که در مراکز آموزشی آزاد برخلاف آموزش آکادمیک، با گستردگی بیشتری اجرا می شود؛ چراکه ارتباط طراح لباس و تولیدکننده با همسویی علم و عمل محقق می شود.

وقتی نتوان آثار خود را به بازار کار عرضه کرد، آموزش ها رنگ خود را می بازند.

چندی پیش، تکه پازل گمشده در طراحی لباس، بحث های مدیریت کسب و کار و دانش مدیریتی بود که مدت هاست آموزشگاه های طراحی لباس آن را پوشش داده اند.

مسئله یابی صحیح در این حوزه، جنبه تجاری صنعت طراحی لباس را نشانه می گیرد.

به طوری که اگر در موسسات پایه ریزی و زیرساخت فرایند های کسب و کار درست باشد، آن زمان است که اهمیت فضای رقابتی دو چندان می شود و فرصت آفرینی مناسبی برای هنرجویان خواهد بود.

سیده فاطمه جزایری، مدیر مجموعه طراحی و توسعه پوشاک ایران درگفت و گو با خبرگزاری دانشجو می گوید: با توجه به بازخورد هنرجو ها در مراکز آموزشی یکسری نیازسنجی در شاخه مدیریت کسب و کار صورت گرفته است.

با بالارفتن قیمت ارز و افزایش هزینه تجهیزات، یک فضای کار اشتراکی تخصصی حوزه پوشاک با حمایت بنیاد برکت ایجاد کرده ایم.

در کنار این فضای اشتراکی برای کاهش هزینه راه اندازی و ریسک شروع کار، امکانات کارگاهی قرار داده شده است.

کارگاه ها به صورت اجاره ای در اختیار هنرجویان قرار می گیرد که در کنار آن برای حفظ کیفیت، راهنمایی و مشاوره هنرجو ها در برنامه ها قرار گرفته است.

صفر ها تا کهکشان راه شیری می روند در آن سوی ماجرای موسسات آموزشی می توان گفت آموزشگاه ها تعرفه های گوناگونی برای هزینه کلاس های طراحی لباس دارند به طوری که تعرفه آموزشگاه های خصوصی نسبت به مجموعه های دولتی بیشتر است.

گردآوری اساتید هنری مجرب و گواهی های به ظاهر معتبرِ از آب گذشته، توجیهی برای شهریه های نجومی محسوب می شود.

در واقع در چنین فضایی، آموزش به ابزاری برای تجارت تبدیل شده و به بهانه آموزش، نفس آن به حاشیه رانده شده است.

عدم نظارت و نبود یک سیستم منسجم در تعیین میزان کیفیت این آموزشگاه ها هم همان مشکل قدیمی است که سبب تفاوت شهریه حتی در آموزشگاه هایی با فاصله چند ده کیلومتر شده است.

هم چنین مباحث یکسان، اما جمله بندی های متفاوت دوره ها توجیه دیگری برای این تفاوت هزینه است.

حاجی حسینی می گوید: چیزی که در آموزشگاه ها به وفور دیده می شود جایگزین شدن واژه کاسبی به جای آموزش فراگیر است و نفع شخصی برخی افراد در آموزشگاه ها در لایه های پنهان به چشم می خورد.

دیده می شود که پیکسل های صفحات اینستاگرام میزبان تبلیغات موسسات طراحی لباسی هستند که هزینه شهریه ثابت آن ها سر به فلک می کشد.

تعدد دوره های برگزار شده به اندازه ایست که بتوان گفت برای دریافت مدرک رقم قابل توجهی را باید پرداخت تا الفبای طراحی لباس را یاد گرفت.

میم مثل مدرک است یا مهارت؟ عده ای معتقدند که آموزشگاه های طراحی لباس ضریب رضایت بالایی ندارند و صرفا برای کسانی مناسب هستند که به دنبال گواهی معتبر می گردند؛ زیرا به اندازه کافی عطش تبحر و مهارت را برطرف نمی کنند.

از سوی دیگر عده ای به علت جبران ضعف آموزش دانشگاهی وارد دروازه آموزشگاه ها شده اند.

از آنجایی که دروس نظری نسبت به عملی در دانشگاه کفه سنگین ترازو محسوب می شوند، روند آموزشگاه ها تا حد زیادی در جهت معکوس است و هردو به نوعی نقص به حساب می آیند.

گویا چوب خط مهارت دانش آموختگان دانشگاهی پر نشده است که روانه آموزشگاه های خصوصی می شوند.

تمرکز دوره های آموزشگاهی بر روی مباحث در کنار به روز بودن آن ها باعث شده است که در پازل طراحی لباس، قطعه ای با نام مهارت آموزی، ضعف آموزش آکادمیک را تا حدی پوشش دهد.

عنصر مدرک گرایی چه در سطح آکادمیک و چه در سطح آموزش آزاد پیشفرض ذهنی غالب افراد برای ترسیم آینده است.

برخی آموزشگاه ها زیر نظر وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی هستند و برخی دیگر پس از تایید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به فعالیت می پردازند لذا همکاری و هماهنگی این سازمان ها برای افزایش کیفیت آموزش بسیار ضروری است.

سازمان فنی و حرفه ای به عنوان مهم ترین کانون کاربردی و مهارتی کشور، صادرکننده معتبرترین مدرک غیردانشگاهی است.

در اینجا روزنه امید افرادی که به دنبال دریافت مجوز برای راه اندازی یک کسب و کار هستند نمایان می شود.

مدرک کاغذی که میانبری برای اخذ وام خود اشتغالی، آموزش در موسسات فنی و حرفه ای و گرفتن پروانه تاسیس آموزشگاه است، سودای اپلای کردن را نیز در سر خواهد انداخت.

اگر با دیدن جمله علاقمندان میتوانند مدرک بین المللی GRS تحت لیسانس کشور انگلستان و اتحادیه را در این موسسه دریافت نمایند.

سقف آرزو ها کوتاه تر شود، تیر آموزشگاه ها به هدف خورده است.

در سایت برخی از آموزشگاه ها، طبق لیست بلند بالایی از دانشگاه های معتبر جهان، با هزینه نسبتا معقولی مدرک ارائه می شود.

اما سوالی که مطرح می شود این است که ارائه و دریافت گواهینامه معتبر از سوی دانشگاه های بین المللی خارج از کشور با هزینه مناسب چگونه امکانپذیر است؟ رزمجو معتقد است: یکسری از شرکت های نامعتبر و ناپایدار، با معادلسازی دروس مدرک می دهند و دانشگاه معتبری در کار نیست و افراد صرفا برای اپلای کردن به دنبال گواهی هستند.

ممکن است این مدارک تسهیل کننده فرایند اپلای باشند، اما موارد مهم تری نیز وجود دارد.

هدف اصلی عده ای از این مدارک، تنها خوردن اسم فشن دیزاینر در بیو صفحات مجازی است.

تمام این ها ادعاست و با حقیقت فاصله دارد.

مشروعیت بخشی و به رسمیت شمردن این مراکز آموزشی چیزی از سودخواهی ها که نمی کاهد هیچ بلکه روز به روز جیب صاحبان آن ها را حجیم تر می کند.

ادعای پوچ طراح فلوئنسر ها با نام مربیان آموزشی! اگر نگاهی گذرا به صفحات اینستاگرام یکی از طراح فلوئنسر ها بیندازیم، با سناریو فعالیت آن ها روبرو خواهیم شد: لباس مورد پسند من در فروشگاه ها پیدا نمی شد و با سلیقه ام هم خوانی نداشت.

برای رسیدن به استایل مطلوب و شخصی خود به کلاس های طراحی و دوخت روانه شدم و کم کم به فکر ترویج استایل شخصی خود افتادم.

طولی نکشید که به فعالیت در آموزش طراحی لباس رو آوردم و از نقاط مختلف هنرجو پذیرفتم.

عده ای برای ترویج استایل شخصی و پمپاز طراحی ها، سنگ بنای آموزشگاه طراحی لباس را می گذارند و در لباس مدرس به حوزه آموزشی وارد می شوند.

این مسئله جلوه کوچکی از هوچی بازی برخی فشن دیزاینر ها در راه رسیدن به اهداف خود است که زمینه بروز آن ها در آموزشگاه های طراحی لباس فراهم می شود.

می توان گفت آموزگار خلق شدن، اما خود الفبا را نشناختن، حکایت برخی مدرسان آموزشگاه های طراحی لباس است که دم از آموزش حساب شده می زنند، اما در باطن حرفی برای گفتن ندارند.

نام فلان برند مانند برچسبی بر چهره شان چسبیده شده است و روز به روز بر شهرتشان افزوده می شود.

گویا قرار است مخاطب با تبلیغات متعدد و نشان دادن نمای کلاس ها از قاب اینستاگرام، به قدرت خارق العاده شان در طراحی لباس پی ببرد و روانه موسسه آن ها شود.

این چنین است که بسیاری از اساتید در آموزشگاه ها مورد تایید از سوی سازمان یا ارگان خاصی نیستند و تنها اسم و رسم خود را یدک می کشند.

به همین خاطر استاندارد آموزش در این حوزه قابل بررسی است.

و سخن آخر فعالیت هنرجویان موسسات طراحی لباس در بازار های نوظهور روز به روز بیشتر می شود.

جاماندگان آموزش آکادمیک و کسانی که مدارک خود را در کوزه گذاشته اند و آبش را می خورند، برای ارضای نیاز آموزشی، راه خود را به سمت موسسات کج کرده اند.

اما در حال حاضر عدم نظارت و نبود یک سیستم منسجم در تعیین میزان کیفیت آموزش موسسات هم چنان جای تامل دارد.

امیدوارانه می توان گفت خروجی طراحی ها، متمایز بودنشان نسبت به طراحی های آماتور را فریاد می زنند و گویا در عرضه به بازار با قدرت بیشتری قد علم کرده اند.

اگرچه برخی موسسات با سرکیسه کردن هنرجویان اصل موضوع آموزش را به انزوا کشیده اند، اما با نگاه همه جانبه می توان پی برد که چند پله از آموزش آکادمیک جلوتر قرار گرفته اند و هنرجویان نسبتا توانمندی را به جامعه تزریق می کنند.

به طوری که می توان گفت تا حدودی نیازسنجی و هدف گذاری هوشمندانه در موسسات طراحی لباس به محاق نرفته است.

کلید واژه ها: طراحی لباس - آموزشگاه - طراحی - آموزش - لباس - تحصیلات دانشگاهی - دانشگاه - سوالات - لباسی - مختلف - فرهنگ و هنر - آینده - گزینه - فاطمه - مجازی - سایت - حباب - خبرگزاری - تحصیلات - موسسات - طراحان - بهترین - یکی از - فرهنگ - شرایط - خصوصی - ارقام - اعداد - میدان - موسسه