دانشگاه های مختلف دنیا برای مقابله با تخلفات علمی چه می کنند؟

سرقت علمی در هر دانشگاه یا موسسه تحقیقاتی در دنیا تعریف خاص خود را دارد و مصادیق زیادی برای آن شمرده شده است.

دانشگاه های دنیا در حال ایجاد ابزارهای جدید برای محافظت از تحقیقات در برابر تهدیدات امنیتی و رقابتی هستند.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، در فضای دانشگاهی، سرقت علمی توسط دانشجویان، اساتید و محققان انجام می شود.

برخی از موسسات از نرم افزارهای تشخیص سرقت علمی استفاده می کنند، با این حال نتایج حاصل شده از این نرم افزارها همیشه دقیق نیست و خلاهایی در آن وجود دارد.

یکی از اشکال رایج سرقت علمی، معروف به تقلب در قرارداد است که در آن دانشجویان به فردی دیگر پول پرداخت می کنند تا کار پروژه تحقیقاتی یا پایان نامه آن ها را انجام دهد.

در این میان طی چندین سال اخیر، اینترنت به ابزاری برای افزایش سرقت علمی تبدیل شده و کپی برداری را راحت تر کرده است.

در دنیا، سرقت علمی توسط اساتید و محققان مجازات هایی از جمله تعلیق تا اخراج را به همراه دارد.

همچنین اعتبار فرد خاطی نیز به کلی از بین می رود اما با این حال تاکنون هیچ تعریف کلی و جامعی از سرقت علمی در سطح جهان تایید و پذیرفته نشده است.

سرقت علمی در بین موسسات آموزش عالی و دانشگاه ها به شیوه های متفاوتی تعریف می شود که به برخی از مهم ترین تعریف ها از برخی از مهم ترین دانشگاه های جهان اشاره می کنیم: دانشگاه "استنفورد" : این دانشگاه سرقت علمی را چنین تعریف می کند: استفاده از کار اصلی شخصی دیگر، بدون دادن اعتبار معقول و مناسب به نویسنده یا منبع آن.

منظور از این کار کدها، فرمول ها، ایده ها، زبان، تحقیقات، استراتژی ها، نوشته ها یا سایر فرم ها است.

دانشگاه "ییل": این دانشگاه سرقت علمی را استفاده از کار، کلمات یا ایده های دیگری، بدون ذکر منبع می داند.

دانشگاه "پرینستون" : پرینستون سرقت علمی را استفاده عمدی از زبان، ایده ها و یا سایر کارهای فردی دیگر بدون ذکر منبع می داند.

پیشینه سرقت علمی تولید علم به صورت کلاسیک و ارائه مقاله سابقه ای چند صد ساله دارد ولی روش آن در قرن نوزدهم و قبل از آن تفاوت بارزی با امروز دارد.

در آن زمان، تعداد دانشمندان کم بود بدین معنا که تعداد کسانی که به طور جدی اقدام به تولید علم می کردند از چند هزار نفر تجاوز نمی کرد و هر کدام از آن ها معمولاً در طور عمر خود بیش از یکی دو مقاله منتشر نمی کردند.

مقالات مستقیماً برای دانشمندان درجه یک آن شاخه از علم در جهان فرستاده می شد و اگر مورد توجه آنان قرار میگرفت، شخص شانس آن را پیدا می کرد که در جلسه ای حضوری از آن دفاع کند و اگر کسی مقاله کم ارزشی می فرستاد در جامعه علمی مورد ریشخند همگان واقع می شد.

از این رو تعداد مقالات اندک و کار کسانی که به داوری مقالات می پرداختند چندان سنگین نبود.

بر خلاف انتظار، تخلفات علمی در آن زمان هم وجود داشتند ولی روش آن ها متفاوت بود.

در بسیاری از موارد دانشمندی ایده خود را با دانشمند دیگر در میان گذاشته بود و از او درخواست مشاوره کرده بود ولی شخص دوم روش امانتداری را به جا نیاورده و کار علمی را به نام خود معرفی می کرد و دانشمند اصلی نیز کاری از دستش برنمی آمد.

تمهیدات دانشگاه های آمریکا برای جلوگیری از سرقت علمی در اوایل سال جاری""چارلز لیبر"، رییس گروه شیمی دانشگاه هاروارد به همراه یک متخصص فناوری نانو به جرم دروغ گفتن به مقامات اجرای قانون فدرال در مورد اجرای اقدامات مخفیانه برای دولت چین دستگیر و متهم شدند.

تاکنون موارد زیادی از سرقت علمی میان محققان آمریکایی دیده شده است.

بسیاری از ایده ها و فناوری های محققان این کشور هم برای امنیت ملی آمریکا از اهمیت بالایی برخوردار است.

دانشگاه ها و موسسات ایالات متحده در حال انجام اقداماتی هستند تا اطمینان حاصل کنند از سرمایه های فکری این کشور محافظت شود تا میزان سرقت های علمی کاهش یابد.

از جمله این اقدامات می توان به موارد ذیل اشاره کرد: به عنوان مثال، در موسسات تحقیقاتی آمریکا از فرم هایی استفاده می کردند که همواره برای فاش کردن منابع مالی برای اساتید روشن نبود.

ولی هم اکنون دانشگاه ها سوالات هدفمند بیشتری را طرح می کنند و برای اساتید سناریوها، مثال ها و پرسشنامه های بیشتری را فراهم می کنند.

در برخی از موارد جزییات بیشتری راجع به زمان هایی که لازم است اعضای هیات علمی با شرکت ها و دانشگاه های خارج از کشور صرف کنند، ذکر می شود تا به این ترتیب از وجود تضاد منافع مالی جلوگیری شود.

روسای دانشگاه ها نیز از وب سایت هایی جدید و ارتباطات مستقیم استفاده می کنند تا به همه محققان خود در مورد تهدیدات احتمالی امنیتی هشدار دهند و پروتکل های امنیتی را شفاف عنوان کنند.

مدیران پژوهشی نیز به طور مستقیم با اساتیدی که سطح قابل توجهی از فعالیت های تحقیقاتی در خارج از کشور را دارند، ارتباط برقرار می کنند تا اطمینان حاصل کنند که محققان با تمام قوانین و مقررات و سیاست های مربوطه دولت فدرال آشنا هستند.

دانشگاه های ایالات متحده برنامه های آموزشی جدیدی را برای اعضای هیات علمی و دانشجویان خود ایجاد کرده اند تا به آنها در مورد خطرات امنیتی سرقت علمی آموزش داده شود و همچنین روش های اخلاقی تحقیق را آموزش ببینند.

از جمله این آموزش ها می توان به این اشاره کرد که چه اطلاعاتی را می توان به خارج از آزمایشگاه نشر داد و از چه اطلاعاتی نمی توان استفاده کرد.

برخی از موسسات تحقیقاتی هم اکنون دوره هایی را برای دانشجویان تحصیلات تکمیلی برگزار می کنند که در مورد تصمیم گیری موارد اخلاقی در پژوهش ها و مسئولیت پذیری طی انجام تحقیقات است.

مهم تر از همه، دانشگاه ها با دفاتر محلی پلیس فدرال و دیگر آژانس های اجرای قوانین فدرال ارتباط برقرار می کنند.

از دیگر نکاتی که از بروز سرقت های علمی در آمریکا جلوگیری می کند، توجه به بازدیدکنندگان از مراکز تحقیقاتی است، چراکه این بازدیدکنندگان نیز می توانند اطلاعات علمی را با خطر مواجه سازند.

بنابراین غربالگری های امنیتی در این رابطه نیز در حال گسترش است.

دانشگاه ها راه های محافظتی اضافی دیگری نیز برای تحقیقات اعمال کرده اند.

به عنوان مثال، دانشگاه ها برای محدود کردن دسترسی به چنین تحقیقاتی برنامه های سختگیرانه ای را اعمال کرده اند و سامانه های امنیت سایبری ایجاد کرده اند.

دانشگاه های تحقیقاتی نیز کارمندان خاصی را برای ایمن سازی و مدیریت داده های پژوهشی استخدام کرده اند.

البته با این وجود همچنان در تمام کشورها تخلفات علمی به صفر نرسیده و همواره در کشورهای مختلف با این معضل مواجهیم.

انتهای پیام
کلید واژه ها: سرقت علمی - دانشگاه - علمی - سرقت - تحقیقات - دانشجویان - دنیا - تحقیقاتی - اساتید - تخلفات علمی - پایان نامه - کپی برداری - توسط - اینترنت - قرارداد - تهدیدات - استفاده - تخلفات - مقابله - امنیتی - موسسات - محققان - افزایش - مصادیق - پرداخت - یکی از - گزارش - پروژه - مختلف - برابر